සුබ අසුබ...

https://play.google.com/store/apps/details?id=com.universl.sinhalaastrologyapp&hl=en

ගොඩක් දේවල්වල සුබ අසුබ කල් තියාම දැනගන්න කැමති අපි, මහ පුදුම ජාතියක් කියලා මට වෙලාවක හිතෙනවා. ඕවා පස්සෙ ගිහිල්ලා චක බ්ලාස් වෙලා ගිය මිනිස්සු ගැන කෝච්චර දැනගෙන හිටියත්, තවමත් අපි එහෙම කරන එක අත හැරලා නෑ. මට හිතෙනවා දැන් ඒවා පස්සෙ යන මිනිස්සු වැඩියි කියලා. මුහුණු පොතට ගියාම දවසකට කී දෙනෙක් ෂෙයා කරගෙන තියෙනවද දේව පින්තූර. මේක ෂෙයා කරගත්තොත් අද දවසට සුබ දෙයක් අහන්න ලැබෙයි කියලා කියූ ගමන්ම ටික් ගාලා ෂෙයා කර ගන්නවා. සමහරු හිතාවි මේ වගේ දෙවල් කරන්නෙ රස්සාවට යන්නෙ නැතුව නිකම් මුහුණු පොතේ වාත වෙවී ඉන්න නූගත් ගැහැණු කියලා. සාමාන්‍යයෙන් කවුරු හරි ඕනෑම ගොන් වැඩක් කළොත් කට්ටිය හිතන්නෙ ඔහොමනෙ. ඒකයි මං එහෙම කිව්වෙ. ඒ උනාට මං දැකපු මේ අය ඔක්කොම වගේ හොඳ රස්සාවල් කරන උගත් මිනිස්සු. ඒ අතරෙ පිරිමිත්. පහු කාලෙක මං දැක්කා කවුරු හරි ගස්ලබු ගෙඩියක පින්තූරයක් දාලා අනේ කවුරු හරි මේ ගස් ලබ්බ ෂෙයා කරගන්න. එහෙම නැතිවුනොත් මේක කුණුවෙලා යාවි වගේ අදහසකින් අරම ෂෙයා කර ගන්න එකට උපහාසයක් විදියට කරපු නිර්මාණයකුත්. මං ඒක නම් ෂෙයා කරගත්තා මගේ මුහුණු පොතේ ඉන්න අරම කරන අයට පේන්න. ටික දවසක් නැතුව ඉඳලා ආයෙමත් පටන් ගත්තා.




මං කලින් කියලා තියෙනවනෙ අපේ පවුලෙ කාටවත් හඳහන් නෑ කියලා. ඉතින් ලංකාවෙ ක්‍රමයට එකක් නැතිවුනාට තමුන්ගෙ උපන් දිනය දන්නවා නම් බටහිර ක්‍රමයට බලා ගන්න පුළුවන් ලග්නය මොකක්ද කියලා. හැබැයි එකක් කියන්න ඕන, තවම මෙහේදි මට මුණ ගැහිලා නෑ කිසිම ඕස්ට්‍රේලියානු කෙනෙක් හඳහන්, ලග්න ගැන කතා කරපු. මේක හරි ලේසි වැඩක් නිසා මටත් හිතුනා මගේ ලග්නය ගැන බලන්න.  ඕක දැනගත්තට පස්සෙ ජාලෙ හඳහන් සයිට් එකකට ගියා මං පලාපල බලන්න. එතකොට තමයි මට තේරුනේ මේ රටවලත් ඒක ලොකු බිස්නස් එකක් කියලා. මගෙ අම්මේ තියෙන ජාති. එක එකා හම්බ කරගන්න අටවලා තියෙන උගුල්. ඒකෙන් ලොකු ආදායමක් ලැබෙන්නෙ නැත්නම් එහෙම මහා පරිමාණයෙන් වෙළඳ ප්‍රචාරණ දීගෙන ඒ වැඩේ කෙරෙන්නෙ නෑනෙ. අද දවසේ පලාපල වගේම හෙට, සතියෙ, මාසෙ, අවුරුද්දෙ විදියට දක්වලා තිබුනා. මං ටික දවසක් ඕක දිගටම බලුවා. අද දවසෙ පලාපල බැලුවෙ හැබැයි දවස අවසානයේ. සමහර ඒවා තිබුනා බොහොම කලාතුරකින් ටක්කෙටම හරි ගියපු. හරියට මටම කියලා තියෙනවා වගේ. වැඩිහරියක් නම් අහලකින්වත් ගිහින් නෑ. සමහර ඒවා බලාගෙන යනකොට  පෙනුනා මුන් එකම අනාවැකිය ලග්න දෙක තුනකට ගෙඩි පිටින් දාලා තියෙන බවත්. තවත් සමහර වෙලාවට එකම දේ දවස් ගණනාවකට කියන බවත්. බලන් ගියාම අපේ අයගෙයි මෙවුන්ගෙයි වැඩි වෙනසක් නෑ. ඔහේ වටේට වනලා දෙනකොට කොහෙන් හරි එකක් දෙකක් හරි යනවා ඇති. කවුරුවත් මාත් එක්ක තරහා වෙන්න එපා එහෙම කිව්වට. සමහරු කියනවනෙ මේක හැබෑ ශාස්ත්‍රයක්ය කියලා. ඉතින් ඒක එහෙම නම්, මොකක් හරි ශාස්ත්‍රයක් ව්‍යාපාරයක් උනහම, ඒකෙ තියෙන සත්‍යතාවයට වඩා එළියට එන්නෙ මුදල් හම්බ කිරීමේ අභිප්‍රායනෙ. එතකොට ඇත්ත කැලේ.

(එක සැරයක් මෙහේ වැඩ සටහනක් ගියා ඕස්ට්‍රේලියාවෙ හොඳම psychic තෝරන්න. අපේ රටේ සයිකික්ලා කරන්නෙ පරල වෙලා ඩෙංකුටු ගහලා මතුරලා හනුමන්තා ගෙන්නලා වගේ දේවල් කරලා උනාට මේගොල්ලො එහෙම මොකුත් කරන්නෙ නෑ. උදාහරණයක් විදියට අතුරුදහන් වෙච්ච කෙනෙක් සොයාගන්න මෙයාලා ළඟට ගියොත් එයාලා කරන්නෙ අදාල පුද්ගලයාට සම්බන්ධ දෙයක් ඉල්ලාගෙන, ඒකෙන් එයාලා කරන දේ කරන එක. බලන් ඉන්නකොට හරිම රසවත්. මට හැබැයි එහෙම කෙනෙක් තවම නම් මුණ ගැහිලා නෑ. ආසයි කෙනෙක් මුණ ගැහිලා බලන්න. ඒ උනාට මට හිතෙන විදියට සෑහෙන ගාණක් අය කරනවා. ඒකත් බොරුවයි ඇත්තයි ඔක්කොම පටලවාගෙන. ඇමරිකාවෙ සමහර වෙලාවට එහෙම අයගෙන් මිනීමැරුම්වල අපරාධකාරයා පවා සොයා ගන්න පොලිසියට ආධාර ලැබිලා තියෙනවා. ගොඩක් අය තමුන්ගෙ මළ ගිය ප්‍රාණකාරයො ගෙන්නන එක වගේ කරන්නෙ. මං දැන් කියන්න යන දේ කලින් කියලා තියෙනවද මන්දා. මං කසාද බඳින්නත් කලින් යුනියෙදි මට මුණ ගැහුනු යාළුවෙක් මගේ අත බලලා කිව්ව කිවිල්ල නම් මට කවදාවත් අමතක වෙන්නෙ නෑ. මිනිහා පාකිස්තාන්කාරයෙකුගෙන් සාස්තර බලන්න ඉගෙන ගත්තා කියලයි කිව්වෙ. එයා මගේ ජීවිත කාලෙ අවුරුදු කිහිපයක් ඉස්සරහට කියූ දේවල් නම් එකක්වත් වැරදුනේ නෑ. 100%ම හරි ගියා. ඇත්තම කිව්වොත් මේක මෙතනට අදාල නොවෙන්නෙ ඒ දෙකම සුබ අසුබ බලන්න කරන දෙයක් නොවෙන නිසා. ඒ උනාට මට හිතුනා එකතු කරන්න.)

අපි සුබ අසුබ බලන්නෙ හඳහන් වලින් විතරක් නෙවෙයිනෙ. ඉස්සර මට මතකයි අල්ලපු ගෙදර අන්කල් හරි කැමතියි උදේ පාන්දර අපේ ලොකු නංගිව දකින්න. වෙන මොනවටවත් නෙවේ. එයාව දැක්කම අංකල්ට නස්පුක් වෙන්නම බොන්න ලැබෙනවලු. හැබැයි වැඩි හරියක් උන්දට පෙනුනෙ උදේ පාන්දර රටා තියලා මිදුල පිහිදාන මංතුමීව. මාව දැක්කම මොනවා උනාද දන්නෙ නෑ. ඔය වගේ උදේ පාන්දර හොඳ කෙනෙක් දකින්න, විශේෂයෙන්ම ජනවාරි පළමු වැනිදට, සිංහල අළුත් අවුරුද්ද දවසට වගේ විශේෂ දවස්වලට හොඳ කෙනෙක් දකිනවා කියන එක ඊළඟ අවුරුද්දටම සුබයි කියලයි පරණ අය කිව්වෙ. දැනුත් කියනවද මන්දා. ඔය ඔක්කොම කැපිලා යනවා රාහු කාලෙට, ගෙයින් එළියට බහිනකොට කවුරුහරි කැස්සොත්, හූනෙක් හූණු කෙල්ලෙක් දැකලා චුක් චුක් ගෑවොත් එහෙම. එතකොට ඉතින් තව පොඩ්ඩක් ඉඳලා යන්න කියනවා.

ඉස්සර මට මතකයි අපේ අම්මට මාර වැඩක් වුනා. ඒකාලෙ අම්මා හැම සෙනසුරාදාවකම අත්තම්මටයි බාල මාමටයි කන බොන දේවල් විය හියදම් අරගෙන ගමේ යනවා. මාත් සමහර දවස්වලට බලහත්කාරෙන් එල්ලිලා යනවා. ඒ උනාට අම්මට මාව ගෙනියන එක එපා උනේ මං බාල මාමත් එක්ක ප්ලෑන් ගහලා එහේ නවතින්න දඟලනකොට. එක සැරයක් එහෙම බේරෙන්න බැරිව මාව නවත්තලා ගිහින් අම්මා පස්සෙන්දා උදේම බස් එකේ අඬ අඬා ආවා මාව එක්කන් යන්න. තාත්තා හොඳටම බැනලා අම්මට, මාව තියලා ආවා කියලා. තාත්තගෙ බය තිබුනෙ අවට සර්පයො ඉන්න එක ගැන. ඒ කාලෙ විදුලි බලය තිබුනෙ නැති නිසා චිමිනි ලාම්පුවෙයි, කුප්පි ලාම්පුවෙයි පිහිටෙන් තමයි රෑ කාලෙ ගත කළේ. මං ආසම කලෙත් ඒකට. මට මතකයි ඒ කාලෙ චිමිනියේ බැඳෙන දැලි වල උදේ කාලෙ ඇඟිල්ලෙන් එක එක රූප ඇඳලා, රෑට ඒක පත්තු කළාම වටේ තියෙන ලස්සන. බාල මාමත් හිටපු ගමන් රෑට අතුරුදහන් වෙන නිසා, තාත්තා බයයි අපිව එයාලා කවුරුවත් නැතුව ඉන්දවන්න. ඉතින් අපේ අම්මා ඔය විදියට සෙනසුරාදා යන ගමන් වලදි දවසක් ගෙයින් එළියට බැහැලා වැඩි දුරක් යන්න කලින් ඉස්සරහට මුණ ගැහුනෙ අපේ පැත්තෙ ඒ කාලෙ හිටය, වටේම පූ කර, කර ඇවිදින මහම නසරානි කොල්ලො තුන් දෙනෙක්. එදා අම්මා යන්න ගිය, ගමටම තිබ්බ එකම බස් එක, මගදි කැඩිලා, අම්මා ආත්තම්මට දෙන්න අරන් ගිය බඩු ටිකත් උස්සගෙන හැතැප්ම ගණනාවක් පයින් ගිහින් තිබුනා. ඊළඟ දවසකුත් ඔය කොල්ලො තුන් දෙනාම ඉස්සරහට මුණ ගැහුනු දවසක ආයෙමත් බස් එක මගදි කැඩිලා අම්මා ආපහු ආවා, කලින් සැරේ පයින් ගිහින් කන්න වෙච්ච කට්ට නිසා. තුන් වෙනි වතාවටත් ඔවුන් ඉස්සරහට මුලිච්චි වුනු සැරේ බස් එක නෑ. අපේ ඉතින් ලංගම බස් දුවනවට වැඩිය කැඩිලනෙ. ඊළඟට හතරවෙනි පාරටත් මුන්ව මුලිච්චි උනාම අම්මා ආපහු හැරිලා ඇවිත් නිකම් හිටියා, මූසලයො කියලා බැන, බැන. අද වෙනකොට ඒ මූසලයො කොහේ ඉන්නවද දන්නෙ නෑ. හික්ස්.

එක අවුරුද්දක, අවුරුදු නිවාඩුවට අපේ ගෙදර සෙට් එකම ආත්තම්මලාගෙ ගෙදර ගිහින් ඉන්දැද්දි, දවසක් උදේ පාන්දර නැගිට්ට හැමෝම තේ බිව්වෙ ගෙදර ඉස්තෝප්පුවේ ඉඳගෙන. මට හොඳටම මතකයි මං හිටියේ ගෙදරින් එළියට බහින්න තිබ්බ පඩි තුනේ උඩම පඩියෙ වාඩිවෙලා හිටිය බාල මාමගෙ ඔඩොක්කුවේ. එතන එහා පැත්තෙ අම්මා වාඩිවෙලා හිටියේ ලොකු නංගිව උකුලෙ තියාගෙන. පිටිපස්සෙ තිබ්බ මං නිතරම පස්සෙ අලවගෙන ඇවිද්ද බාග පුටුවෙ වාඩිවෙලා හිටියෙ ආත්තම්මා. ආත්තම්මයි බාල මාමයි ඒකෙ වාඩි උනාට කමක් නෑ. නංගිලා වාඩි උනොත් තමයි තුන්වෙනි ලෝක යුද්දෙ පටන් ගන්නෙ. මහා යුද්දෙකින් පස්සෙ ඒක බේරගන්න මම, ඊට පස්සෙ ඇවිදින්නෙ පුටුව පස්සට තියාගෙන, ඉබ්බා ඉබි කටුවත් එක්ක කෙලින් වෙලා ඇවිදිනවා වගේ. දකින දකින කෙනා හිනා උනාට මට මොකෝ. මට ඕන උනේ මගේ පුටුව බේර ගන්න. තාත්තා හිටියද කියලා මතක නෑ. තාත්තා නැති උනොත් තාත්තගෙ ඔෆිස් එකේ වැඩ නතර වෙයි කියලා හිතලද කොහෙද, ඒ කාලෙ තාත්තා නිවාඩු ගන්නෙ හරිම කලාතුරකින්. අපි ගියාට පස්සෙ පාළුව දරාගන්න බැරුවම ඔන්න එනවා සති අන්තය අල්ලලා. ඊට පස්සෙ මාමලාත් එක්ක විනෝද වෙන හැටියට හිතෙනවා මේ අර එන්නෙ නැතුව හිටිය මනුස්සයමද කියලා.

ඉතින් අපි සෙට් එක උදේ සීතලත් විඳිමින් ඔහොම වාඩිවෙලා ඉන්නකොට පේන්නෙ ලස්සන දර්ශනයක්.  ඉස්සරහ මිදුලෙන් පස්සෙ පොඩි බෑවුමක් තියෙනවා. බෑවුමට පස්සෙත් නොයෙකුත් දේවල් හිටවලා තිබ්බ පොඩි තැන්නක් පහු කළාම තියෙන්නෙ කුඹුරු යාය. ඒකෙන් එහා පැත්තේ පාර. ඒ වෙලාවෙ පාරෙ කවුරුවත් ගියේ නෑ. පාරට එහා ගොඩේ ආයෙමත් කන්ද. කන්දෙ තිබුනෙ තේ ගස් යායක්. ඒ කන්ද පොඩ්ඩක් නගිනකොටම තිබ්බෙ කළුගාද්දර (කළු ගහ අද්දර) ආත්තගෙ ගෙදර. ඒ ගෙදර හිටියෙ ආත්තයි, ආත්තගෙ පුතයි, ලේලියි. මට මතකයි අම්මා කියනවා ආත්තාට හයි හත්තිය තියෙන කාලෙ රසට කෑම හෙම උයන්න පුළුවන් කියලා. ඒ උනාට මේ කියන කාලෙ වෙනකොට උන්දැ අබල දුබලයි. අවුරුදු අනූ ගාණක්වත් වෙනවා ඇති කියලා තමයි කිව්වෙ. ගොඩක් වෙලාවට අපි දකිනවා එයා වදුල වගේ තියෙන ගේ අස්සෙන් හැරමිටිය ගහ ගහා පහලට ඇවිත්, අව්ව වැටෙන තැන්වල ඇණ තියාගෙන වාඩිවෙලා අව්ව තපිනවා. ඉතින් එදා පාන්දර අපි ඔහොම වාඩිවෙලා ඉන්න අතරෙ මං බලාගෙන හිටියෙ ආත්තගෙ ගෙදර දිහා. අනිත් කට්ටිය හිනා වෙවී ලොකු සාකච්ඡාවක්. ටික වෙලාවකින් මං දැක්කා ආත්තා නැගිටලා චීත්තයක් කර වටේට පොරවගෙන ඉස්තෝප්පුවේ කණුවත් අල්ලගෙන හෙමින් සැරේ මිදුලට බහිනවා. උන්දැ හැරමිටිය නැතුව බිත්තියට අත ගහ ගහා ගියේ ගෙයි පිළිකන්න පැත්තට. එයා එහෙම ගිහින් පාර පැත්ත බලාගෙන රෙද්දත් උස්සන් වාඩි උනේ නැතැයි. මං කටත් ඇරන් බලන් ඉන්නකොට එකපාරටම,
"තුඃ නොදකින්, උදේ පාන්දර දැක්ක එක," කියලා කිව්වෙ බාල මාමා විතරක් නෙවේ. අම්මයි ආත්තම්මයිත්.
බැලින්නම් අපි හතර දෙනාම බලන් ඉඳලා තියෙන්නෙ එකම පැත්ත. බාල මාමා මාවත් උස්සගෙනම නැගිට්ටා ආත්තට බැන බැන. ඒ උනාට හැමෝටම පණ යන්න හිනායි වෙච්ච වැඩේට.

එදා දවස අපට කොහොම උනාද කියලා නම් මතකයක් නෑ. මතක තිබුනා නම් බලාගන්න තිබ්බා එහෙම එකක් උදේ පාන්දර දැක්කම මොකක්ද වෙන්නෙ කියලා....