අමුතු පත්තරේ...

මං කැම්පස් යන දවස්වල, කාලයක් හිටියෙ ෆෘට් සැලඩ් බෝඩිමක..... ඒකෙ ඉස්කෝලෙ යන ළමයිනුයි, කැම්පස් යන එව්වොයි, කෝස් කරන උනුයි මදිවට රස්සාවලට යන උනුත් හිටියා... අපි හිටියෙ උඩ තට්ටුවේ... අයිතිකාරයො පහළ..... මං හිටපු කාමරේ තමයි ලොකුම එක... ඒකෙ අපි හතර දෙනෙක් හිටියා... හතර දෙනාම කැම්පස් උන්... හැබැයි මං විතරයි රස්සාවක් කළේ...

ඔය කාලෙ තමයි මං ජීවිතේටම වැඩිපුරම ගල් වැලි කෑවෙ බතුත් එක්ක... ඇන්ටිගෙ හාල් ගැරිල්ල ආච්චිට හාල් ගැරිල්ලක්... මගේ අතේ සල්ලි තිබ්බ නිසා මමයි, කාමරේ හිටපු යාළුවෙක් වුනු ඩිලානියි දෙන්නා සමහර දවස්වලට හවසට එළියට ගිහින් කඩේකින් මොනව හරි කාල එනව... ඒ වගේම බිස්කට්, කේක්, චොකලට් වගේ ජාති අනිත් උන්ට හොරෙන් තියාගෙන කාමරේ දොර වහගෙන කෑවා... ඇයි යකෝ බෙදනව කියල කී දෙනෙකුට බෙදන්නද... කාපු චොකලට් ගාන බලා ගත්තැකි මගේ ඇඳ දිහා බැලුවම... ඒ කාලෙ චොකලට් හැම එකටම වගේ ස්ටිකර් හම්බුවෙනවනෙ... අපරාදෙනෙ අය්යො නිකම් හම්බුවෙන එක උනාට ඕව විසි කරන එක... ඉතින් ඕවා අලවලා අලවලා ඇඳ වැහිලා ස්ටිකර් වලින්... අම්මා මං බලන්න ආවම හැමදාම කම්මුලේ අත තියාගන්නව ඕක දැකලා... ඇයි ඉතින් එන එන සැරේට සංඛ්‍යාව වැඩි වෙලානෙ...


ඒ කියද්දි තව කතාවක් මතක් වුණා... ඔය කාලෙ මගේ මහ පෙරේත කෑමක් තිබුණා ගෙදර ඉන්දැද්දි කන... ඒ පිටිකිරි බෝතලේට බහින එක... අම්මට හොරෙන් පිටි ටිකක් අල්ලට හලාගෙන සීනි ඩිංගකුත් දාලා කලවම් කරගෙන කොහෙන් හරි හැංගිලා ඕක කනව... හොරෙන් කරන්න ඕන නැත්නම් අම්මා පලු යන්න බැණ බැණ පිටි බෝතලේ හංගනව... කොහේ හරි අස්සක වාඩිවෙලා කට වටේ පිටි ගාගෙන අල්ල උලා කන මාව සමහර වෙලාවට නංගිලාට අහුවෙනව... උන් ඔළුව දෙපැත්තට වනන්නෙ දෙඤ්ඤං කියන්න වගේ... මං ඉක්මනටම අතේ තියෙන ඔක්කොම කටට හලාගන්නව...
'ඉන්නවකො කියන්න අම්මට...'
'කෑනුගහ හිටු...'
'අම්මෙ, මෙන්නෝ අක්කා....'
මං ඉතින් ඇලෙන අල්ල ගවුමෙ පිහිදදා දුවනව පළාතක නොහිට....
එක දවසක් ඩිලානි අපේ ගෙදර ගිය වෙලාවක මං හොරෙන් ඔය වැඩේ කරනව එයාට අහුවුණා... ආපහු බෝඩිමට ඇවිල්ලා කඩේ ගිය දවසක එයා කිරිපිටි පෙට්ටියකුයි සීනි වගයකුයි ගෙනැත් පත්තර කොළයක් දිග ඇරලා, අර ඔක්කොම ඒකට හලලා, හැන්දක් අරන් අනලා මට දුන්නා 'ඉඳා කාපිය... පෙරේතකම යනකම්' කියලා... මාත් ඇන්නෑවයි කියලා පුළුවන් තරම් කෑව... ඔක්කොම කන්න පුළුවන් උනේ නෑ... පස්සෙන්දා බඩ ගියා... ඒකට මොකෝ... අරක කාලනෙ... එහෙමෙයි කියලා ඒ කෙරුවාව නැවතුනේ නෑ... කසාද බැන්දට පස්සෙත් ඔහොම කරනව බලන් ඉඳලා මනූ 'ඊව්' ගාලා අනිත් පැත්තට හැරෙනවා දකිනකොටත් අප්පිරියයි කියල... ආයෙ මට මොකෝ... එයාගෙ ඊව් එක මගේ මූණෙ ඇලවෙනවය... මං කෑව... දරුවො ඉන්දැද්දි හිට... පස්සෙ පොඩි උනුත් ඉල්ලන්න ගත්තම උන්ටත් හදල දුන්න මනූට හොරෙන්... ඒත් උන් වැඩේ චකබ්ලාස් කරගත්තනෙ මං නැතුව ඕක කරන්න ගිහිල්ල... ඒක දැකල කේන්ති ගිය පාර 'හිටු අම්මල දුවලගෙ පෙරේත වැඩ නතර කරන්න මං' කියල පිටිබෝතලේම හැලුවා බින් එකට... එදායින් එදා අපේ ගෙදරට ප්ලාස්ටික් බෝතලේ තියෙන දියර කුක්කු මිසක් කිරිපිටි ගේන්නෙ නැහැ නෙව... ඉහි...ඉහි...ඉහි...

ආයෙම කතාවට... එක දවසක් ඩිලානියි මමයි කලින්ම ලක ලෑස්තිවෙලා ගියා නුගේගොඩට... අපි ගියේ හදිසියේම ෆලූඩා බොන්න පෙරේතකමක් පහළ වෙලා... ඉස්සර රොටරියේ පන්ති යන කාලෙ ඔය විසාකාමාල්ස් එක යට තිබ්බ කඩේකින් රසම රස ෆලූඩා බිව්ව වග මතක් කරපුවම තමයි ඔය දොළදුක පහළ උනේ... කඩේ නම නම් මට මතක නැහැනෙ... මොකක්ද 'ගිරියක්' කියල ළාවට මතකයක් තියෙනව... ෂුවර් නෑ... දැන් නම් ඒක නැතුව ඇති... ඒ කාලෙ විසාකාමාල්ස් යනව කිව්වමත් කෙල්ලො එන්නෙ පැනගෙන... ඒකෙ හිටිය ලස්සන කොල්ලෙක්... හෙන හැන්ඩියෙක්... ඌව බලන්න... කොණ්ඩ කට්ටක් ගන්නත් ගියේ විසාකාමාල්ස්... අහ්ම්... ඒකෙන් කමක් නෑ... දැන් ආයෙ කතාවට... ඉතින් අපි දෙන්නත් කස ඇටත් එක්ක රසම රස ෆලූඩා බීලා බඩයි හිතයි දෙකමත් පුරෝගෙන ආපහු ආවා බෝගහ හන්දියට, බෝඩිමට යන්න බස් එක ගන්න... ඒ දවස්වල ඔතන තිබුණු කඩ පේලිය ඉස්සරහ අටව ගත්තු තාවකාලික කඩ, ලඩ කිහිපයක් තිබ්බ... ඒ අස්සෙ සරුවට දුවපු පත්තර ලෑල්ලකුත් තිබ්බා... මේක ඔය අනිත් පත්තර ලෑලි වගේ එළියෙ දාගෙන තිබ්බ එකක් නෙවේ... තුන් පැත්තකින් වහලයි තිබ්බෙ... විවෘත පැත්තත් තිබ්බෙ බෝ ගහ දිහාට හරවල...  ඕක දැකපු ගමන් ඩිලානිට ඕන උනා පත්තරයක් ගන්න... මං හිටිය තැනම ඉන්දැද්දි එයා ගියා පත්තර ලෑල්ල ලඟට... ටික වෙලාවකින් මෙන්න ගෑණි එනව කට කණේ තියාගෙන...
'මොකෝ...?' මං ඇහුව...
'ඒයි බං... එතැන මාර පත්තර වගයක් තියෙනවනෙ...'
'මොනවද...?' එක සැරේම මුකුත් හිතාගන්න බැරිවුනු පාර මං ඇහුව...
'අසුවල් පත්තර...' ගෑණි ඇඟිලි තුඩුවලින් ඉස්සිලා අතින් කට වහගෙන මගේ කණට ලං කොරල කිව්ව...
'එහෙනම් එතෙන්ට යන්නෙ නැතුව මෙහාට වෙලා හිටු... ලැජ්ජාවෙ බෑ... කවුරුවත් දැක්කද දන්නෙ නෑ උඹ එතෙන්ට යනව...' මං හෙමින් සැරේ වටපිට බැලුව කවුරුවත් අපි දිහා බලන් ඉන්නවද කියල...
'අපිත් ගනිමුද එකක්...'
මං ඩිලානි දිහා බැලුවෙ ඇස් ලොකු කරගෙන...
'උඹට පිස්සුද...?'
'අනේ... අනේ... අනේ...'
'මේ... උඹට ඕනෙම නං ගිහින් ගනින්... හැබැයි ඕක අරගෙන මං ළඟට නම් එන්න එපා... උඹ ඊළඟ බස් එකේ නැගල බෝඩිමට වරෙන්...'
මගේ කටින් පිටවෙලා ඉවර වෙන්නවත් හම්බු වුනේ නෑ ඩිලානි පත්තර මැස්ස අස්සෙ... මට ඉන්න බෑ ලැජ්ජාවෙ...

මේං ටික වෙලාවකින් ඒකි එනව පත්තරේකුත් අරන්... මං ගාවට එන්නෙ... හපොයි... එතකොටම බස් එකක් ආව... බෝඩ් එක බැලුවෙත් නෑ, නැග්ග බස් එකට, මෙයා කරපු වැඩේ කවුරු හරි දකින්න ඇති කියන ලැජ්ජාවටම... මං එක්කම කඩිමුඩියෙ බස් එකට නැග්ග ඩිලානියි මායි ෆුට්බෝඩ් එකේදි උරහිස් හප්පගෙන ඒකෙ හිරවෙලා හෙන ජංජාලයයි නගින්න ගිහිල්ල... දෙන්නටම ඕන උනේ පුළුවන් ඉක්මනට එතැනින් චුත වෙලා යන්න... බස් එකේ පස්සෙම සීට් එකෙන් ඉඳගත්තට පස්සෙ තමයි මං ඩිලානිගෙ අතේ තිබ්බ පත්තරේ දිහා බැලුවෙ...ඉස්ටයිල් එකට අරන් ගිය හුණ්ඩු බෑග් දෙකක් කරේ එල්ලන් හිටිය හින්දා අරක ඒවට ඔබාගන්න විදියකුත් නෑ... මං හොඳට බැලුව පත්තරේ දිහා මොකුත් පේනවද කියල.... ඒකිගෙ අතේ තිබ්බෙ දිනපතා පත්තරයක්... මට හිනාවක් ගියා...
'ඕකද උඹ ඔය කිව්ව මහ ලොකු පත්තරේ...?' මං ඇහුව...
'නෑ බං.... පත්තර කඩේ මනුස්සය අසුවල් පත්තරේ මේක ඇතුලට දාල කාටවත් නොපෙනෙන විදියටයි දුන්නෙ....'
'මිස් කොහාටද...?' එතකොටම ඇහුනෙ කොන්දගෙ සද්දෙ...
අවශ්‍ය සල්ලි දීල යන්න ඕන තැන කිව්වම කොන්ද කියනව, 'අයියෝ බෝඩ් එක බලල නෙවේද බස් එකට නැග්ගෙ... මේ බස් එක මගින් හරවනවනෙ.... බහින්න... බහින්න...' 
ෂිහ්... බස් එකේ මිනිස්සු අපි දිහා බලනව හිනාවෙවී නක්කලේට වගේ... ඩිලානි පණ ඇරගෙන හිනාවෙනව... මදැයි එක ලැජ්ජාවක් වහගන්න ගිහින් වෙච්ච දේ... ඊළඟ හෝල්ට් එකෙන් අපි බැස්ස පණ යනකම් හිනාවෙවී.... අපි දෙන්නට හිනාව නවත්ත ගන්නම සෑහෙන වෙලාවක් ගියා...

කොහොම හරි ඔය අලකලංචි මැද්දෙ බෝඩිමට ආපු ගමන් අපි දෙන්නට ඕන උනේ පත්තරේ බලන්න... ගන්න එපා කිව්වට ගත්තට පස්සෙ ඕක නොබල ඉන්න පුළුවන්යැ... කාමරේට ගිය ගමන් දඩාස් ගාල දොර වහල බෑග් දෙකත් විසි කරල පත්තරේ අරන් ඇඳට වෙච්ච අපි දෙන්නා දිහා අනිත් උන් දෙන්න බැලුවෙ ඇස් ලොකු කරගෙන...
'කවුරුවත් උඹල දෙන්නව පන්නං ආවද...?' එකෙක් ඇහුව...
ඔහෙ ඕන දෙයක් අහපුවාවෙ... කාටද වෙලා තියෙන්නෙ ඕවට උත්තර දෙන්න...
'ගනින් ඕක ඉක්මනට...'
ඩිලානි 'ටඩා!' කියල ලොකු පත්තරේ අස්සෙන් පොඩි පත්තරේ එළියට ගත්තෙ මැජික් එකකින් වගේ...
'මොකක්ද යකෝ ඒ...' කියාගෙන අනිත් උන් දෙන්නත් අපි හිටිය තැනට වැහුවෙ ඒකෙ මුල් පිටුව දැකල...
'ආයිෂ් අප්ප... සීනි බනිස්!' එකියක් කිව්වෙ කට කණේ තියං....  'උඹල කොහොමද බං මේක ගත්තෙ...'
ඒකි තනියම කතා කරනව... හතර දෙනාම ඇඳ උඩ නැගලා ඩිලානිගෙ උරහිස උඩිනුයි, ඔළුවට උඩිනුයි පත්තරේට නැමිල...

'මේ වැඩේ ඔහොම හරියන්නෑ...' පොදුවේ ටික වෙලාවක් ඒක බලපු මං කිව්වා... 'දීපං කෑල්ලක් මෙහෙට...'
මං පිටු දෙකක් ගත්තම අනිත් උනුත් ඉතුරු පිටු ටික බෙදාගත්ත... 
අයියෝ... සමහර පැණි වෑහෙන කතාවල අනිත් කොටහ වෙන කෑල්ලක...
'කාගෙ ළඟද හතරවෙනි පිටුව...'
'මෙහේ... මං බලල ඉවරවෙලා දෙන්නම්...'
'මේං...' ඩිලානි ඉන්නව මැද පිටුව අපට පේන්න උස්සගෙන...
අපි මැරන්න හිනාවුණා ඒකෙ හිටපු අක්කගෙ පින්තූරෙ බලලා... ඒක බිත්තියේ අලෝගන්න පුළුවන් විදියට දීපු එකක්...
'දැං ඉතින් ඕක අලෝගනින් බිත්තියේ උඹෙ ඇඳට උඩින්...' මං ඩිලානිට කිව්ව...
'උඹ හිතුවද මාත් උඹ වගේ කියල දකින දකින එක අලෝගන්න... ගහපං මේක ඔය මෙට්ටෙ අස්සෙ... කවුරුවත් දැක්කොත් රෙදි නැතුව තමයි යන්න වෙන්නෙ...'
අන්තිමට කොහොම හරි එදා රෑ නිදාගන්නකම්ම කළේ මේ ජාති පත්තරේ කියෝපු එක...

ඊට පස්සෙන්දා වැඩට යනකොට මං ඕක හංගල ගියේ, හැමෝම කියවල ඉවර කරපු හින්ද... ඒත් මං වැඩ ඇරිල එනකොට මෙන්න බොලේ කාමරේ ඉස්සරහ පෝලිමයි... මට වැඳගෙන ඉන්නව කට්ටිය 'අනේ බුදු අක්කේ' කියාගෙන...
'මේ මොකද...?' මං ඇහුවෙ පුදුමයෙන්...
'අර...අර...අරක...'
'මොන අරකද...?'
'අර පත්තරේ...' එකෙක් මූණ හදාගෙන කිව්ව...
'මොන පත්තරයක්ද...?'

හනේ මගෙ රූමල ටික... මුන් කොහොම හරි ඒක ගැන අනිත් උන්නෙ කණේ තියල... දැන් මේ වැඳගෙන ඉන්නෙ ඒක ගන්න, ඉස්කෝලෙ යන කෙල්ලො ටික... මුලදි බෑ බෑ කිව්වට පස්සෙ මට මං ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ වෙච්ච සිද්දියකුත් මතක් වෙච්ච හින්ද ඕං ඔහේ උන්ටත් දුන්න... අන්තිමට ඒක සතියක් විතර බෝඩිම වටේම ගියා... මං හෙන බයේ හිටියෙ ඇන්ටිලට මාට්ටු වෙයි කියල... දෙය්යන්ගෙ පිහිටෙන් එහෙම වෙන්නෙ නැතුව සතියකින් විතර මගේ අතට ආපහු ආව පත්තරේ රොඩ්ඩ...