පොඩි කාලෙ ඉඳලම ඉගෙන ගන්න, පොත් කියවන්න, සෙල්ලම් කරන්න ආසාව තිබ්බට කුස්සියට ගිහින් ඒ වැඩ පළ කරන්න නම් මට තිබුනෙ මහා කම්මැලිකමක්... මොන විදියට හිතුවත් ඒ ගැන ආසාවක් ඇතිකරගන්න මේ මෑතක් වෙනකම්ම මට බැරි වුණා...
අපි පුංචි කාලෙ ගෙදර උදව්වට අම්මගෙ ඥාති සහෝදරියො, ඒ කියන්නෙ මං අර කලින් කතාවල කියල තියෙන නැන්දාද ඇතුළුව කවුරුම හරි හිටිය නිසා අම්ම උනත් කුස්සියට ගිහින් එයාලට උදව් පදව් කළා මිසක් ඉවීම පිළිබඳ සම්පූර්ණ වගකීම බාර අරගෙන තිබුණෙ නෑ... ඒත් අනාගතේ වෙන්න යන නස්පැත්තිය තේරුම් ගත්තු අපේ තාත්තා , මං දහයෙ පන්තියට යනකොට ගෙදර උදව්වට හිටපු අය කසාද බන්දාදීම අතුළු වැඩ කටයුතු කරලා අම්මට කුස්සියේ වගකීම පැවරුවා... අපේ අම්මා කුස්සියේම එල්ලිලා නොහිටියා උනාට අම්මට හරි රසට උයන්න පුළුවන්... තාත්තගෙ රැකියා ස්ථානයේ යාළුවොත්, මගේ යාළුවොත් තමයි අදටත් ඒ ගැන වැඩියම මතක් කරන්නෙ....
