නිල ඇඳුමේ රඟ.....

හැමදාම උදේට පොඩි උන් දෙන්නා ඉස්කෝලෙ යවන්න ලැහැස්ති කරනකොට මට නිතරම මතක් වෙන්නෙ අපි පුංචි කාලෙ ඉස්කෝලෙ යන්න ලැහැස්ති වෙච්චි හැටි.... පාසැල් නිල ඇඳුම නිසා අපි වින්ද වදයක්... තවමත් එහෙම වෙන්න ඇති.... 

සුදු ගවුම් අයන් කරන එක තරම් පෙන්නන්න බැරි වැඩක් මට තවත් නෑ ඒ දවස්වල.....මොන තරම් පරෙස්සමින් ලස්සනට රැලි තියලා අයන් කරලා ඇඳන් ගියත් එක පාරක් කොහේ හරි වාඩිවුනු ගමන් ඒ ඔක්කොම ඉවරයි.... අනේ අර මහන්සිය.... ඒ මදිවට අපට තව යුද්දයක් තිබුණා..... ඉස්කෝලෙ යන්න හැතැප්ම දහයක් විතර බස් එකෙන් යන්න තිබ්බ නිසා ගොඩ වෙලාවට බස් එකේ පළවෙනි ගමනෙදි තමයි අපට යන්න වෙන්නෙ.... අනේ ඉතින් අර ලස්සනට රැලි තියාගෙන සුදට සුදේ ඇඳන් යන ගවුම ඔක්කොම ඉවරයි, ඒ බස් එකක කල්ප කාලෙකින් වතුර පොදක් නොදැකපු සීට් එකක වාඩි වුනු ගමන්.....අර සීට්වල තියෙන කුණු දහ ජරාව ඔක්කොම එක්කො පිටේ සීල් තියලා, නැත්නම් සායෙ..... අනේ ඉතින් මතක ඇතුව පත්තර කෑලි අරන් ගිහින් සීට් ඌරච්චි කරලා තමයි ඒවයෙ වාඩි වෙන්නෙ.... එහෙම කළත් හේත්තු වෙන්න බෑ....

ඊට පස්සෙ ඉතින් හවස ආපහු එනකොට අර චිරිබිරිච්චි වෙච්චි බස් එක ඇතුලෙ එක එකාගෙ කිහිළි අස්සෙ රිංගලා තනි අණ්ඩෙන් හිටගෙන ඇවිත් ගෙදර එනකොට හොඳ පුස්ඹ.... තමුන්ගෙ දාඩිය විතරක් නෙවෙයි අනිත් උන්ගෙ ඒවත් අරන්නෙ එන්නෙ....දවසක් ඔහොම අපි තුන්දෙනා එනකොට අහම්බෙන් වගේ තාත්ත ගෙදර.... තුන්දෙනා සුවඳ ගහගෙන ගෙට ගොඩ වෙනකොට තාත්තගෙ නහය කඩල යන්නැති... එදාම අම්මට ඕඩරේ දවස් පහට අඳින්න සුදු ගවුම් පහ ගානෙ මහල දෙන්න කියලා.... එතකම් තිබ්බෙ එකාට දෙක ගානෙ... කොට වෙච්චි, පරණ වෙච්චි තුන්වෙනි එකක් පැත්තකින් තිබ්බ.... ඒක ඇන්දෙ නෑ ස්ටයිල් එකට මදි හින්දා..... අළුත් ගවුම් ආවට පස්සෙ ලස්සනට ඇඳන් ගියාට අලි මදිවට හරක් කිව්ව වගේ සති අන්තෙ හෝදපල්ලකො සුදු ගවුම් පහක්.... ඒ විතරක්යැ... අයන් කරන්නත් එපැයි.... ඒ දවස්වල සුදු ඇඳුම්වලට නිල් දාන එක ගැන අම්මා ඇහැ ගහගෙන නොහිටියොත් අපේ සූටි නගා නම් ඊට පස්සෙ ඉස්කෝලෙ යන්නෙ රොබින් කුරුල්ලා වගේ..... අපි හිනාවෙනකොට රණ්ඩුවෙලා අඬලා තමයි පිටත් වෙන්නෙ....

ඒ ඔක්කොමත් හරි...සපත්තු..!! අපි ඒ දවස්වල දැම්මෙ සුදු පාට කැන්වස් සපත්තු... පස්සෙ කාලෙක නම් ඒව වෙනස් උනා.... හප්පොච්චියේ.... සුදු ගවුම් හේදිල්ලත් හරි, සපත්තු සුද්ද කිරිල්ලත් හරි..... ඒවා දාපු අය දන්නව ඇති රඟ.... සුද්ද කරලා, පයිප්ලේ උලල සුදු පාට කරලා, වේලලා.... අනේ ඒ අතින් දැන් ළමයි මොනතරම් වාසනාවන්තද..... ඒ මොනව කළත් එක පාරයි බස් එකේ යන්න ඕන.... බහිනකොට නොයෙකුත් පාටවල්..... ඒක දකිනකොට ඉතින් කකුළ් පාගපු උන්ට හිතෙන් %&$ කිය කියා තමයි යන්නෙ....

ඔන්න ඔය කාලෙ ආව අළුත් සපත්තු ජාතියක් 'නෝර්ත් ස්ටාර්' කියලා.... දන්න අයට නම් හිනාවක් යන්න ඇති නම කියවනකොට..... සුදු කරන්න ඕන නෑ, පණ යනකම් උලන්න ඕන නෑ.... ඉතින් මාත් ගත්ත පැන්න ගමන් ඔයින් දෙකක්.... ආයිස් අප්පා සනීපෙ.... මෙන්න බොලේ සති දෙකක් විතර යනකොට තමයි ප්‍රතිඵල එන්න පටන් ගත්තෙ.... ගෙදර ගිහින් සපත්තු දෙක ගලවල ඉන්නකොට ටික ටික නහය කඩල යන සුවඳක් එන්න පටන් ගත්තා.... වැඩේ තව ටිකක් නැගලා යනකොට අම්ම මට ඕඩර් කළා සපත්තු දෙක එළියෙ ගලවලා අව්වෙන් තියලා ගෙට එන්න.... හප්පට සිරි... අන්තිමේදි මට කකුල් සබන් දාල හෝදගන්නෙ නැතුව ගෙට එන්නත් තහනම්....ඒක තවදුරටත් සාර්ථක වෙච්චි පාර මට රෑටවත් සපත්තු දෙක ගෙට ගන්න තහනම් උනා.... අන්තිමට දවසක් උදේ බලනකොට එක සපත්තුවයි තියෙන්නෙ.... අනික බලුවහන්සෙ කෙනෙක් වළඳලා කරවල කියල හිතාගෙන.....