චූටි නංගිගෙ චක්කරේ.....

අපි තුනේ පන්තියේ ඉන්නකොට අපට නියම වෙලා තිබුණ චක්කර කට පාඩම් කරන්න.... ඕක නැතුව ගණන් හදන්න බැහැනෙ.... මට මතකයි ඒ දවස්වල ගණන් හදන්න ගන්න කොටු රූල් පොත්වල පිට කවරෙ අන්තිම පිටුවෙ 1 ඉඳලා 12ට චක්කර ටිකයි, අනිත් බර, දිග, පරිමාව මණින ඒවයෙ අනුපාතයි දාල තියෙනව.... පස්සෙ කාලෙකදි කොටු රූල් පොත්වල ඒව දාන එක නැවැත්තුව මට මතක විදියට.... එහෙම පොත්වල අච්චු ගහල තිබුණට වැඩක් උනේ නෑ.... මිස් පාඩම් ගන්න වෙලාවට පොත් අනිත් පැත්ත හරවලා ඒවා වහගන්න ඕන.... කට්ටයො වැඩිවෙනකොට මිස් පොත් ටික කලින්ම එකතු කරගන්නව... ළමයින්ට වාසියකට තිබ්බෙ චක්කර පාඩම් ගන්න දවස කලින් කියන එක.... ඒ කිව්ව දවසට පන්තියෙ එව්වො ටික, විශේෂයෙන්ම කොල්ලො උදේ පාන්දරින්ම ඉස්කෝලෙ ඇවිත් චක්කරේ ලියාගන්නව මේසෙ උඩ.... ඉතින් පාඩම් දෙන වෙලාවට මිස් පොඩ්ඩක් අහක බලාගන්නකම් තටම තටම ඉඳලා වෙඩි වගේ කියනව අනිත් පැත්තට හැරුණු ගමන් අරක දිහා බලාගෙන.... මම නම් පුළුවන් ඉක්මනට ඕක පාඩම් කරගත්ත, වෙන මොනවටවත් නෙවේ, ලැජ්ජවෙන්න වෙනවට.... ඒ දවස්වල ඕව බැරි උනාම වේවැල් පාර වදිනව.... එහෙම නැත්නම් පන්තිය ඉස්සරහ දණ ගහගෙන ඉන්න ඕන.... ඒත් නැත්තං පන්තියෙන් එළියට දානව....

මට ඒ අස්සෙ තව අතුරු කතාවක් මතක් උනා.... අපේ අම්ම දන්න විද්‍යාව උගන්වපු සර් කෙනෙක් හිටියා අපේ කණිෂ්ඨ විද්‍යාලෙම සහෝදර මහා විද්‍යාලෙ.... ඒ සර්ගෙ පුතා හිටියෙත් අපේ සමාන්තර පන්තියක.... ඒකා මහ වසවර්තිය... කියන කිසිම දෙයක් නාහන ඇට්ටරයෙක්.... පොර හින්දා තාත්තගෙ සායමත් ඉවරයි.... දවසක් ඔය සර් ලොකු ඉස්කෝලෙ ළමයි කණ්ඩායමක් එක්ක මොකක්දෝ වැඩකට අපේ ඉස්කෝලෙට ඇවිල්ල..... ප්‍රින්සිපල්ගෙ ඔෆිස් එකට යනකොට අපේ පන්ති පහුකරගෙනයි යන්න ඕන... හනේ අර සර් පුතාගෙ පන්තිය ළඟින් ළමයි ටිකත් අරන් යනකොට පුත්‍ර රත්නය ඉන්නවලු පන්තියෙන් එළියට දාල අව්වෙ දණ ගහගෙන, අත් දෙක මාරු කරලා කන් දෙකත් අල්ලන්.... සර් කිව්වලු එයාට පොළව පලාගෙන යන්න හිතුනය කියල ඒක දැක්කම.... අන්තිමට කිව්වලු,
'ඒ ඔක්කොමත් හරි... මං හැරිල මුගේ දිහා බැලුවම මූ මාත් එක්ක හිනාත් උනානෙ...' කියල...
උන්දට හම්බෙන්නැති එදා ගෙදර ගියාම.... හැබැයි ඒව නං ආරංචි උනේ නෑ....

ඉතින් ඔහොම යනකොට ඔන්න ආව අපේ චූටි නඟාට චක්කර පාඩම් කරන්න වෙච්චි කාලෙ.... ඒ වෙනකොට නම් අපිට වගේ චක්කර පාඩම් දෙන්න ඕන උනේ නෑ.... වතුරට බැහැල පීනන්න තමයි සිද්ද උනේ ගොඩ යන්න නම්.... ඒකෙන් උනේ චක්කරේ බැරි එකා ගණන් හදන්න ගියාම හිරවෙනව.... මමයි ලොකු නංගියි කලට වෙලාවට ඔය වැඩ ටික කරගත්තට චූටි නංගි ඕකෙ අනිත් පැත්ත.... මොන දේ කරන්නත් උන්දැට හිතෙන්න ඕන.... බැරිවෙලා හරි කවුරු හරි කිව්වොත් මේ දේ කරපං කියල, ඒක කරන්නෙම නෑ..... දැන් චක්කර වැඩේට උනෙත් ඕකමයි.... අම්මට ඕක කියලම එපාවෙලා අන්තිමේදි,
'කිව්වා නාහන ගුරු ඉහළ ගියත් එකයි, පහළ ගියත් එකයි... මං නෙවේ ආයෙත් කියන්නෙ....' කියල නිකම් හිටිය.... මටයි ලොකු නංගිටයි ඕන උනේ අම්ම ලව්ව මුන්දට දෙකක් දෙවන්න... ඒත් කවුරුවත් ඒක කළේ නැති හින්ද අපි දෙන්නට හෙන තරහයි, ඉරිසියයි... අපි දෙන්න නම් පොඩ්ඩ එහා මෙහා වෙනකොට ගුටි කනව... මුන්දට විශේෂ සැලකිලි... ඒ හින්දා අපි දෙන්න චූටි නංගිට කිව්වෙ 'හැඳි නොගා හදන කිරි හොද්ද...' කියල.... ඒ හින්දා ඔය දවස්වල ඉස්කෝලෙන් දීපු ගණන් හදන්න ගිහින් හිරවෙලා අපෙන් චක්කරේ අහන්න ආවම අපෙන් බැණුම් අහගන්නව ඇතිවෙන්න.... බැනල බැනල පව් හින්ද කියල දෙනව.... දැන් නම් දුකත් හිතෙනව මතක් වෙනකොට....

දවසක් හැන්දෑවක මමයි ලොකු නංගියි අපේ කාමරේ මොකක්දෝ වැඩක්... අම්මත් කුස්සියේ.... චූටි නංගිත් සාලෙ මේසෙට වෙලා මොකක්දෝ බර වැඩක්... ටික වෙලාවකින් මෙයා කියනව,
'අම්මේ, මං ප්‍රශ්ණයක් අහන්න.... පුළුවන් නම් උත්තර දෙන්නකො...' කියලා...
'හරි...' අම්මත් කුස්සියේ ඉඳලම කියනව ඇහුනා....
'අම්ම කියන්න බලන්න හයවරක් හත කීයද...?'
'හතළිස් දෙකයි...' අම්ම කෑ ගහනව ඇහුන..
'හරියට හරි.... එහෙනම් චූටි අක්ක කියන්න බලන්න හත් වරක් අට කීයද කියල....'
'හයියෝ... ඕකත් වැඩක්ද... පණස් හයයිනෙ....' ලොකු නංගි කිව්ව..
'හරී...
'අක්ක එහෙනම් කියන්නකෝ අටවරක් නවය කීයද කියල...'
'ඕවත් ගණන්ද හලෝ... හැත්තෑ දෙකයි...' මාත් කිව්ව...
'ඔයත් හරියට හරි....'
ඔන්න ඊ ළඟ වටෙත් පටන් ගත්ත අම්මගෙන්... මට දැන් සැකයි මෙයා මේ මොකක්ද කරන්නෙ කියල.... මං සද්දෙ නෑහෙන්න ඇඟිලි තුඩින් ගියා සාලෙ මෙයා වැඩ කර කර හිටිය තැනට.... ගෑණි හිටු කියල බර වැඩක්.... මං පිටිපස්සෙන් නොදැනෙන්න කර පොවල බැලුව...
හනේ සකෝ බලලෝ.... අපේ චක්කරේ දන්නැති චූටි නඟා, අපෙන් අහන්න ගිහිල්ල බැණුම් අහගන්න වෙන හින්දා ඉස්කෝලෙන් දීපු ගණන් ටික වරද්දන්නෙ නැතුව හදන්න අළුත්ම ක්‍රමයක් හොයාගෙන.....