'ඔයා තමයි අපේ ගෙදර.....'

ඉස්සර මං ඉස්කෝලෙ යන්න පටන් ගත්ත කාලෙ වෙනකොට අපේ තාත්ත වැඩ කළේ එයාලගෙ ඔෆිස් එකේ ගමේ බ්‍රාන්ච් එකේ.... ඒ නිසාම ඒ දවස්වල තාත්තට ටිකක් විවේකය තිබුණා අපේ වැඩවලට සහභාගි වෙන්න.... ඉතින් ඒ දවස්වල බින්දුවේ හිටිය මාව ඉස්කෝලෙ ගෙනියන ගේන වගකීම පැවරිලා තිබුණෙ අපේ තාත්තට.... තාත්තගෙ ප්‍රවාහන සේවය සිද්ද උනේ රෝද දෙකකින්... බයිසිකලේ හරස් පොල්ලෙ වාඩිවෙලා හුළං වැදි වැදී ඔය ගමන යන්න මං හරිම ආසයි....අපේ අම්ම ඒ දවස්වල හරියට කෙඳිරි ගෑව රෝද හතරක් ගමු කියල.... තාත්ත නෙවෙයි ඒව කනකටවත් ගත්තෙ.... තාත්ත එහෙම වෙලාවට කිව්වෙ බයිසිකල් පදින එක හොඳ ව්‍යායාමයක් නිසා රෝද හතරකින් එයාට වැඩක් නැත කියල.... ඇත්තටම තාත්තා කළේ උදේ ඉඳන් හැන්දෑ වෙනකම් එකතැන වාඩිවෙලා කරන රැකියාවක් නිසා, ව්‍යායාමයක් කියල දෙයක් එයාගෙ ඇඟට ලැබුණා නම් ලැබුණෙ බයිසිකල් පැදීමෙන්ම විතරයි..... ඔෆිස් එකේ අනිත් අය ඔය බයිසිකලේ නිසා තාත්තට කොච්චර සවුත්තුව දැම්මත් එයා නෙවෙයි ඒකට සැලුනෙ.... අන්තිමට තාත්තගෙ බයිසිකලේට කස්ටිය නමකුත් දැම්ම 'චොපර් එක' කියල.... ඒ උනාට අද අපට තේරෙනව තාත්ත බයිසිකල් පැදපු එක මොනතරම් හොඳද කියල එයාගෙ සෞඛ්‍යය තත්වයත් එක්ක බැලුවම....

 ඉතින් ඒ දවස්වල මං හරිම ආසාවෙන් තමයි තාත්තත් එක්ක බයිකලේ ගමන් බිමන් ගියේ.... හැබැයි තාත්ත මාව තියාගෙන බයිසිකලේ පදිනකොට යන්නෙ හරිම හෙමින්... අනිත් බයිසිකල්කාරයො ඔක්කොම අපිව පහුකරල යනකොට මට හරිම දුකයි.... කොච්චර කිව්වත් තව ටිකක් ඉක්මන් කරල යමු කියල, තාත්ත ඉන්නව නෑහුනු ගානට.... මට පස්සෙ  නංගිලත් පුංචිම දවස්වල ඉස්කෝලෙ ගියේ මේ විදියට බයිසිකලෙන්.... චූටි නංගි අදටත් කියනව ඔය මුළු කාලෙටම එකෝමෙක දවසක් තාත්ත වෙන බයිසිකල්කාරයෙක්ව පහුකරගෙන යනකොට එයාට මාර සතුටක් දැනුනලු.... ඒක අහල අම්ම කිව්ව ඒ මනුස්සය බයිසිකල් පදින්න පුරුදුවෙන කෙනෙක් වෙන්න ඇත කියල....

ඔය ගමන් බිමන් වලදි තාත්තයි මායි එන්නෙ කතා කර කර.... සමහරදාට එහෙම එනකොට තාත්ත මට කතන්දරත් කියනව.... තව සමහරදාට එදා දවසෙ ඉස්කෝලෙ කරපු වැඩ ගැන අහනව..... ඉතින් ඔහොම ගෙදර එනකොට අපේ ගෙදරට තියෙන කන්ද අදින්න කලින් තව පොඩි කන්දක්  හම්බවෙනව.... තාත්ත කවදාවත් මාව තියාගෙන ඒ කන්දෙ බයිසිකල් පෑගුවෙ නැහැ... මං වාඩිවෙලා ඉන්දැද්දි බිමට බැහැල තල්ලු කරගෙන තමයි ඒ ටික තරණය කළේ.... ඔන්න ඔය තල්ලු කරන් එන ගමනෙදි තාත්ත හැමදාම වගේ මට මෙහෙම කියනව....

'ඔයා තමයි අපේ ගෙදර....' කියල තාලෙට කියල ඉතුරු ටික කියන්නෙ නැතුව මගේ මූණ දිහා බලනව හිනාවේගෙන....මාත් ඉතින් හිනාවක් හෙම දාගෙන බලන් ඉන්නව තාත්ත හොඳ බබා කියල කියනකම්.... ඒ උනාට ටික වෙලාවකින් තාත්ත කියනව,
'බක්ක කබා....' කියල අර තාලෙටම....
ඉතින් මං තරහ මූණක් පෙන්නගෙන 'හුම්..' කියල අනිත් පැත්ත බලාගන්නව.... ඔන්න එතකොට තාත්ත කියනව,
'නෑ...නෑ.... හොඳ බබා...' කියල.... එතකොට මට හරි සන්තෝසයි....මං හිනාවෙලා තාත්තගෙ දාඩියෙන් පෙඟිච්චි මූණ ඉඹිනව....
ඒ දවස්වල ඕක හැමදාම කිව්වත් මට එපාවෙන්නෙ නෑ.... ඒ හින්දා ඔය හැමදාකම ඒ දෙබස අපි දෙන්න අතරෙ හුවමාරු වෙනව....

ඔය විදියට තාත්ත මාව ඉස්කෝලෙන් එක්කන් ආවෙ එයාලගෙ කෑම පැයේදි.... ගෙදර ආවට පස්සෙ තාත්ත ඉස්සෙල්ලම කරන්නෙ මට කවන එක.... ඊට පස්සෙ එයත් කාල තමයි වැඩට යන්නෙ.... තාත්ත බත් කවන වෙලාවට බාගෙට කාල පනින්න නම් හම්බවෙන්නෙ නෑ කවදාවත්.... පිඟානට බෙදාගත්තු බත් ටික ඉවර වෙනකම් කන්න ඕන.... නැත්නම් අනිනව ටොක්කක් චූ බර වෙන්න.... මං ඉතින් ඕක අඩුපාඩුවක් නැතිව කලින් විඳල තියෙන නිසා කෑම කන එකෙන් ටිකක් හරි ආතල් එකක් ගන්න තාත්තට කියනව කතාවක් කියන්නෙයි කියල... පව්... ඒ වෙනකොට එයාට හොඳටම මහන්සි ඇති.... ඒත් ඒ බව අඟවන්නෙ නැතුව ඔන්න පටන් ගන්නව කතාව කියන්න.... තාත්ත නිතරම තෝරගන්නෙ හාවයි ඉබ්බයි රේස් දුවපු කතන්දරේ.... ඔය කතාව මට බත් ටික කවල ඉවරවෙනකම් අදින්න ඕන හින්ද තාත්ත ඒකට පොඩි ඉලාස්ටික් පාරක් දානව.... ඉතින් හාවයි ඉබ්බයි රේස් එක පටන් ගත්තට පස්සෙ තාත්ත කතාව කියන්නෙ මෙහෙමයි....

'ඔන්න ඉතින් හාව දුවල දුවල.... ආ... මේ කට කන්න...'

මං කට අරිනව....
'හා...බුං...' බත් ගුලිය මගෙ කට ඇතුලෙ...
දැන් මං ඒක හපන අතරෙ තාත්ත බත් අනනව.... ඔන්න ඉතින් අමතක වෙනව මට කතාව කියන්න....
'ඉතින් කියන්නකො ඉතුරු ටිකත්....'

'ආ... ඉතින් ඔන්න හොඳේ..... හාව දුවල, දුවල, දුවල..... මේ හබුං කටත් කන්න....'

මං ආයෙ කට අරිනව.... තාත්ත බත් ගුලිය දානව කට ඇතුලට.... එතකොට තාත්තගෙ කටත් බාගෙට ඇරෙනව... මට හිනාත් එක්ක...
'කෝ ඉතින් කතාව....?'
'ඉන්න මේ බත් කට අනනකං...'

තාත්ත බත් අනනව... මං බලන් ඉන්නව නොඉවසිල්ලෙන් කතාවෙ ඉතුරු ටික අහගන්න....

'කෝ ඉතිං....'
'ආ... ඔන්න ඉතින් හාව දුවල, දුවල, දුවල ගිහින් පස්ස හැරිල බලනව ඉබ්බ එනවද කියල..... කෝ.. කට ඇරල මේ හබුං කටත් කන්න...'
හයියෝ... තාත්තගෙ හාව නෙවේ කවදාවත් දිනුම් කණුව පහු කළේ.... අන්තිමට මං පැනල දුවනව ඕක අහන් ඉඳල ඇතිවෙනකොට....
එක දවසක් අම්ම ගෙදර ඉන්න දවසක  බාගෙට බත් ටික කාල, තාත්තට අල්ලගන්න බැරිවෙන්න ඊයක් වගේ මං පැනල දුවනව දැකල අම්ම කියනව ඇහුන,
'ඔයාගෙ හාව කෙසේවෙතත් අර ගිය වේගෙට දරුව නම් දිනුම් කණුව පහු කළාද කොහෙද...' කියල...



ප.ලි. මේක දාන්න එක හේතුවක් උනේ ඊයෙ මගේ ආදරණීය තාත්තගෙ උපන්දිනේ වෙච්චි එක.... රත්තරන් තාත්තේ.... ඔයාට සුභ උපන් දිනයක් වේවා.... නිදුක් නිරෝගීව මගේ ආයුෂත් අරගෙන දිගු කාලයක් ජීවත්වන්නට වාසනාව ලැබේවා....!!