මං ගොඩේ ගිහිල්ලා.........

මගේ පුංචි කාලෙ යාළුවා රශ්මි ගැන මං මීට කලින් සුට්ටක් කියල තියෙනව මගේ  'නම් තියපු හැටි' පෝස්ට් එකේ.... බැලුවෙ නැති කෙනෙක් ඉන්නව නම් ඔන්න මෙතනින් ගිහින් බලන්නකෝ.....
http://miyuruworld.blogspot.com.au/2011/11/blog-post_15.html#more


පුංචි කාලෙ මගේ පුරුද්දක් තිබුණ නිතරම සෙල්ලම් කරන්න මේ රශ්මිලගෙ ගෙදර දුවන එක.... ඕකෙ කිසිම සීමාවක් තිබ්බෙ නෑ.... කන්න විතරයි ගෙදර එන්නෙ.... ඒත් බඩගිනි උනොත් තමයි.... ගස් නැගල පළතුරු මොනව හරි කෑවොත් හරි, බතල කඳු හාරලා අමු බතල කෑවොත් හරි, උක්ගස් කපාගෙන ගස් කඳන්වල ගහල හප කරල දැම්මොත් හරි ඉතින් බඩගිනි නැති නිසා ඒ එන්නෙත් නෑ ගෙදර.... දිගටම සෙල්ලම...අපේ අම්ම හරිම කේන්තියෙන් හිටියෙ ඔය වැඩේට.....මං කලින් කියල තියෙනවනෙ අපේ ගෙදර තියෙන්නෙ පොඩි කඳු ගැටයක් උඩ කියල..... අම්ම කරන්නෙ මං ඕනවට වැඩි වෙලාවක් ආගිය අතක් නැති උනාම ඔය කන්දෙ අයිනට ඇවිල්ල 'මිහිරී...ඊ...ඊ...' කියල කෑගහන එක... මගේ ගෙදරට කියන නම වෙනස් වෙන්න හේතුව උනෙත් ඕක.... 'මියුරූ...ඌ...ඌ...' කියල කෑගැහුවට ඌ ශබ්දෙ වැඩිය ඈතට ඇහෙන්නෙ නෑනෙ.... ඉතින් අම්ම ඔහොම කෑගහන වෙලාවට කොහේ හිටියත් මං හිටු කියල ගෙදර දුවනව.... ගියේ නැතොත් අම්ම මං ඉන්න තැනට හොයාගෙන ඇවිත් හැමෝම ඉස්සරහ මාව කෝටු මස් කරනව.... වස නෝන්ඩි වැඩේ නිසා මොනව කර කර හිටියත් ඒ ඔක්කොම දාල මං හැරෙන තැපෑලෙන් ගෙදර.....ඔය දවස්වල මං කරන්නෙ ඉස්කෝලෙ ඇරිල ගෙදර ආව ගමන් ඇඳුම් මාරු කරන්නත් කලින් දීලා තියෙන ගෙදර වැඩ ටික ඔක්කොම කරල දාන එක.... ඊට පස්සෙ ඇඳුම් මාරු කරල, මූණ කට හෝදල, කාල බීලා පොඩ්ඩක් අම්ම එහාට මෙහාට වෙනකම් බලන් ඉන්නව හොර ගල් අහුල අහුල.... පාර පැත්තට වෙන්න තමයි මේ වෙලාවට මගේ ඔක්කොම රාජකාරි.... ඔහොම ඉඳල අම්ම පේන්න නැතිවුනු ගමන් සුටුස් ගාල දුවනව රශ්මිලගෙ ගෙදර....

රශ්මිත් ඔය වෙලාවට එයාගෙ මල්ලිත් එක්ක මං එනකම් බලන් ඉන්නව.... මෙයාලගෙ ගෙදර හිටියෙ අනිත් ඔක්කොම සහෝදරයො හින්ද එවුන් ගෙදරට උන්නෙ කලිසම් කොටේ විතරක් ඇඳගෙන ෂර්ට් අඳින්නෙ නැතුව.... ඉතින් ඔවුන්ව හැමතිස්සෙම ෆලෝ කරපු රශ්මිත් ඉස්කෝලෙ ඇරිල ඇවිත් ගෙදර ඉන්නෙ ජංගිය පිටින්... එයාගෙ අම්ම මෙයාට ගවුමක් අන්දන්න මොනතරම් ට්‍රයි කළත් තුනේ පන්තියට විතර යනකම් ඔය වැඩේ නවත්තන්න කාටවත් බැරි වුණා...රජ දැක්මට යතත් යන්නෙ ජංගිය පිටින්....  දෙකේ පන්තිය වෙනකොට අපේ පන්තිය බාර මිසුත් ඒ දවස්වල ආවෙ ගියේ එයාලගෙ මිදුල උඩින් හදාගෙන තිබ්බ ෂෝට් කට් එකෙන්....  ඒ මිසුත් ඔය යන එන වෙලාවට බාගෙට හෙළුවෙන් ඉන්න මුන්දව දකිනව... ඒත් රශ්මිට ඒවයෙ කිසිම ගානක් නෑ.....

ඔය කාලෙ රශ්මිලගෙ ගෙදර ටොයිලට් එක තිබ්බෙ ගෙදරට ටිකක් දුරින්..... ඉතින්  සෙල්ලම් කර කර ඉන්න අතරෙ ටොයිලට් යන්න උනාම එයා කරන්නෙ ටොයිලට් එක ඇතුලට ගිහින් ජංගිය ගලවල ඒ ටොයිලට් එකේ කවුළුවක් උඩින් තියන එක.... ඉතින් මමයි මල්ලියි කරන්නෙ හෙමීට ගිහින් කෝටුවක් දාල ඒක අරගෙන හංගන එක.... අලේ ඉතින් වැඩේ ඉවර උනාම ගෑණිට එළියට එන්න බෑ.... එයා ටොයිලට් එක ඇතුලෙ ඉඳගෙනම කෑගහනව 'අම්මේ...අම්මේ...' කිය කිය..... ඉතින් අපි දෙන්න කරන්නෙ කෝටු දෙකකුයි ටින් කබලකුයි අරගෙන එයාලගෙ අම්ම ඉන්න කිට්ටුවට ගිහින් ඒ ඇන්ටිට රශ්මි කතා කරන සද්දෙ නෑහෙන්න ටාං ටාං ග ගා ටින් එකට තඩි බාන එක.... අලේ ඉතින් බැරිම වෙනකොට උන්ද නිරුවස්තරයෙන්ම එළියට ඇවිත් මැරතන් දුවනව ගෙට.... ඕක බලන් ඉඳල අපි දෙන්නට හුස්ම අල්ලගන්න බෑ හිනා වෙලාම....

ඒ දවස්වල ඔය රශ්මිගෙ ඔළුවෙ නිතරම උකුණො හිටිය.... සෙල්ලම් කරන අතරෙදි ඔළු දෙක හේත්තු කරන් ඉඳල කොහොම හරි මගේ ඔළුවටත් ඔය යක්කු එනව.... අපේ අම්ම ඒ වැඩේ දන්න හින්ද නිතරම මගේ ඔළුව බලල උකුණො හිටියොත් අරන් දානව.... බෝ උනොත් ගෙදර ගෑණු පහකගෙ ඔළු ගෙඩිනෙ නැන්දගෙ එකත් එක්ක....ඉතින් ඔය උකුණො ගන්න වෙලාවට එකතැන වාඩිවෙලා අම්මගෙ කකුල් දෙකට හිරවෙලා ඔළුව හොල්ලන්නෙ නැතුව ඉන්න එක මට දිරවන්නෙම නෑ.... හැම තිස්සෙම මතක් වෙන්නෙ සෙල්ලමමයි..... මං ටික වෙලාවක් නොහොලව ඉඳල අම්මට කියනව 'අම්මෙ මට චූ බරයි...' කියල...
'ගිහින් එන්න ඕන ඔන්න ඉක්මනට...' කියල මගේ හැටි දන්න අම්ම මාව අතාරිනව.... සමහරදාට මං එහෙමම පල්ලමේ දුවනව රශ්මිලගෙ ගෙදර.... මං දන්නෑ දිඩි දිඩි ගගා පල්ලමේ මං දුවන සද්දෙ අම්මට ඇහෙනවය කියල.... අලේ මට එයාලගෙ ගෙදරට පය ගහන්න හම්බෙන්නෑ ඔන්න ඉතින් අම්ම කෑගහනව ඇහෙනව 'මිහිරී..ඊ..ඊ...' කිය කිය....
'ආහ්..' ගාල ලොකු සුසුමකුත් හෙලල, පෙරට තියපු පය ආපහු අරගෙන මං ඉතින් ගාට ගාට ගෙදර එනව... අම්ම බලන් ඉන්නව කන්ද උඩට වෙලා මං මිදුලට පය තියනකම්....
'මං හිතුව චූ කරන්න ගිය එක්කෙනා වලට වැටිලැයි කියල...' කරබාගෙන ගෙදරට අද්දන මාව දැක්කම අම්ම එහෙම කියනව...මෝඩ හිනාවක් දාගෙන මං ගෙට යනව... වෙන මොනව කරන්නෙයි...

එක දවසක් මං ඔය පොතම දාල අම්මගෙන් ගැලවිලා හෙමීට පිළිකන්න පැත්තෙන් වටයක් දාල බැලුව ඒ වෙනකොට අම්ම ඉන්නෙ කොහෙද කියල.... ඒ මොහොතෙ මගේ මොකක්දෝ වෙලාවකට  අම්ම පොඩ්ඩක් එහාට මෙහාට වෙලා.... මං  සුරුස් ගාල දිව්ව පාර අයිනෙන් තිබ්බ කාණුව ළඟට..... ඒක දිගේ දෙකට නැවිලා බඩ ගාගෙන වගේ පහළට ගිය මං  ඉතුරු ටික වෙඩි වගේ දිව්ව  රශ්මිලගෙ ගෙදර.....ඒ ගිහින් ටික වෙලාවක් රශ්මියි, මමයි, මල්ලියි, රශ්මිලගෙ අම්මයි එයාලගෙ සාලෙ ඉඳගෙන කතා කර කර හිටිය.... ඔහොම ඉන්නකොට අපට ඇහුන එයාලගෙ පාර දිගේ කවුදෝ එනව.... ජනේලෙ ළඟට ගිහින් පාර බලපු ඇන්ටි කිව්ව,
'ඔන්න මිහිරි අම්ම එනව පත කෝට්ටකුත් අරන්... අද නම් වදින්නයි යන්නෙ.... මේ පැත්තෙන් දුවන්න....' කියල මට ගෙයි පිටිපස්සෙ දොර ඇරල දුන්න.... මාත් කෝකටත් කියල ජනේලෙන් හොම්බ දාල බැලින්නං අම්ම එනව කෝට්ටකුත් අරන් යක්ෂාරූඪ වෙච්චි ගානට.... මං තව මොහොතක් බැලුවෙ නෑ, පැන්න පිටිපස්සෙ දොරෙන්, දිව්ව පණ එපා කියල ගෙදරම...
'ඔහොම ඉන්නව... ඔහොම ඉන්නව....' පණ කඩන් දුවන මාව දැකල අම්ම කෑගහනව මට යන්තම් ඇහුන... එහෙම කිව්වට මං නෙවේ හැරිලවත් බැලුවෙ.... මගේ ඇඟට යාන්තම් ලේ ටිකක් ඉනුවෙ ගෙදර මිදුලට පය ගැහුවට පස්සෙ.... අම්ම එන්න තව පරක්කු වෙන බව දන්න හින්ද කාමරේට ගිහින් අම්මට අහු නොවෙන්න දොර වහගන්න හිතන් ගෙට යන්න දොරකඩට ගියා විතරයි... බුදු අම්මෝ.... සරමත් කැහැපොට ගහගෙන ඉණට අත් දෙක ගහගෙන ගිනි පුළිඟු විසිවෙන ඇස් දෙකෙන් මං එන දිහාව බලන් ඉන්නව තාත්ත.....   ඊට ටිකක් පිටිපස්සෙන් අත්තම්ම ඉන්නව බය වෙලා අතකින් කටත් වහගෙන මොනවයින් මොනව වෙයිදෝ කියල වගේ තාත්තයි මායි දිහා මාරුවෙන් මාරුවට බල බල....ඇයි වලාමෙ කවුද දන්නෙ තාත්ත කලින් ඒවිය කියල ගෙදර....

අත්තම්ම ඉන්න විදිය දැක්ක ගමන් මට තේරුනා වැඩේ සීරියස් කියල.... ඒ හින්ද කෝකටත් සූජානං සරීරෙ කියල මං යූ ටර්න් එකක් දැම්ම.....
'මෙහෙ වරෙං....' ඉණට ගහන් හිටපු අත් දෙක පල්ලෙහාට දාල තාත්ත බැස්ස මිදුලට.....
මම නං යයි.... එන පොට හොඳ නැති නිසා මං පස්ස බල බල හිමීට මාරුවෙන්න බැලුව.... මොන පිස්සුද... මෙන්න තාත්ත එනව අඩියට දෙකට මං දිහාට....මං පටන් ගත්ත දුවන්න... දැන් මං දුවනව ගේ වටේ.... තාත්ත හිටු කියල එලෝනව.... මගේ ඇඟේ ලේ නෑ.... අද නම් වැඩේ වැරදුනා කියල මට හිතුන....
'ඔහොම නැවතියං.....' තාත්තට හති දුවලම...
'තවත් ගේ වටේ දිව්වොත් දුවන වට ගානට මං උඹට ගහනව....' තාත්තට මරුවම නැගල.....
මට දැන් දුවන්නත් බයයි...නවතින්නත් බයයි.... කෝක කළත් ගුටි කන්න වෙනව....
අන්තිමට මේ සේරම වික්කිරියාවල් බලා හිටපු අත්තම්ම එළියට බහිනව දැකල මං දුවන් ගිහින් එයාගෙ ඇඟේ එතුන....
'අනේ දරුවට ගහන්න එපා....' අත්තම්ම හෙමීට කියනව මට ඇහුන...
මං අත්තම්මව බදාගෙන හිටපු හින්ද තාත්තට මාත් එක්ක පොරකන්න විදියක් තිබ්බෙ නෑ....මං අත්තම්මට පිං දි දී රිලව වගේ අතාරින්නෙ නැතුව එහෙම්ම එල්ලිලා හිටිය අත්තම්මගෙ ඇඟේ..... මං හිතුව යාන්තං අදට බේරුනාය කියල....
හලේ...එහෙම හිතල විනාඩියක් යන්න හම්බුන්නෑ, කොහේදෝ ඉඳල එකපාරටම පිටිපස්සෙන් ආව අම්ම මාව ඇදල අරගෙන තාත්තට බාර දුන්න....
තාත්ත සරම පිටිපස්සෙන් ඉනේ ගහන් හිටිය ගැට කෝට්ටක් ඇදල අරන් උඩ ඉඳල පහළට කකුල් දෙකේ පාරවල් හිටින්න තැලුව මට ආයෙ ඊළඟ ආත්මෙටත් මතක හිටින්න.... ඒ ගැහුව ගැහිල්ලට හූ තිය තිය අඬල අන්තිමට ගිහින් ඇඳේ වැටිල හිටිය මං මුනින් අතට..... අත්තම්ම තමයි කෝටු පාරවල්වලට බෙහෙත් ගෑවෙ 'අනේ මේ නොදරුවට කළ දේ....' කිය කියා....
අම්මයි තාත්තයි නෙවේ ඇහැක් ඇරල බැලුවෙ....

කොහොමින් හරි ඒ ප්‍රතිකර්මය නිසා මගේ ගොඩේ දිවිල්ලත් අඩු උනා නෙව..... ඇයි අප්පා කාටද ඔය හැටි ගුටි කන්න පුළුවන්....