චූටි නංගි තරහා වෙලා......

මම කලින් ලියපු පෝස්ට් දෙකක ( බිත්තරයක් කළ හදියක්, චූටි නංගිගෙ චක්කරේ) අපේ චූටි නගා ගැන කිව්ව ඔයාලට මතක ඇති.... කියෙව්වෙ නැති අයට කැමති නම් බලන්න මෙන්න ලින්ක් දෙක....

http://miyuruworld.blogspot.com.au/2012/01/blog-post_18.html
http://miyuruworld.blogspot.com.au/2011/11/blog-post.html


මං පුංචි කාලෙ අපේ ගෙදර කස්ටිය පුරුදුවෙලා හිටියෙ කලින් නිදාගෙන උදේ පාන්දරින්ම අවදි වෙන්න.... ඉතින් අපි රෑ 7.30 වෙනකොට රෑට කාලා 9 වෙනකොට ඇඳේ.... නැගිටින්නෙ පාන්දර 5-5.30 අතර.... ඒ නිසා උදේ 8 වෙනකොට අපේ ගෙදර ඇත්තො මූණ කට සෝදගෙන, ගෙවල් දොරවල් අතු පතු ගාල, උදේට කාලත් ඉවරයි.... නැබැයි අපේ චූටි නගා ඕකෙ අනිත් පැත්ත... මෙයා ඉස්කෝලෙ යන්න පටන් ගත්තු කාලෙ ඉඳන්ම නිදාගන්නෙ අපි ඔක්කොටම පස්සෙ.... නැගිටින්නෙත් අපි ඔක්කොටම පස්සෙ..... ඒකත් අදියර කිහිපයකට.... පළමු අදියර විදියට අවදිවෙන්න නම් කවුරු හරි මෙයාව අල්ලලා හයියෙන් හොල්ලන්න ඕන.... එලාම් හෙම තියලා හරියන්නෑ.... කණ ළඟ බෙර හතක් ගැහුවත් ගෑණි නෙවෙයි නැගිටින්නෙ..... උන්දැ මළා සේ බුදි.... ඔය කාලෙ අපේ අම්ම හෙව්ව එලාම් සද්දෙ වෙනුවට හරියට වෙලාවට ඇඟට පැනල හපා කන ඔරලෝසුවක්.... ඔන්න එහෙම එකක් හොයාගන්න තිබ්බ නම් මෙයාව ඇහැරවගන්න තිවුන වෙලාවට.... දෙවෙනි අදියරට පෙරවන් ඉන්න රෙද්ද අයින් කරල කකුල් දෙක බිමට ගහනව..... ඒත් ඔළුව කොට්ටෙ උඩ තියාගෙන උඩුබැලි අතට එහෙම්ම ඉන්නව.... සමහරදාට ඒ ඉරියව්වෙන්ම ආයෙත් නින්ද ගිහිල්ල.... අපි මෙයා ඔහොම ඉන්නව දැක්කම කකුල් දෙකෙන් ඇදල බිමට දානව..... එහෙම වෙලාවට ගෑණිට මළ පනිනව.... ඒ හින්ද සමහර වෙලාවට ආයෙම ඇඳට නැගල කොට්ටෙත් බදාගෙන බුදිය ගන්නව.... තුන්වෙනි අදියර තමයි අම්ම ඇඳ ළඟට ඇවිත් වහලෙ උළු ටික උඩ යන්න 'ඇයි දරුවො, අද නැගිටින්නෙ නැද්ද...' කියල අහන එක.... ඔන්න එතකොට උඩ ගිහින් ඇහැරිලා බොහොම අමාරුවෙන් ඇඳෙන් වාඩිවෙනව..... ඒ වෙනකොට ඉතින් අම්ම උදේට හදපු කිරි එක පවා හොඳටම ඇල් වෙලා.... ඒත් අම්ම නෙවේ වෙන එකක් හදල දෙන්නෙ.... ඒක දන්න නිසා මෙයත් එක හුස්මට ඇල් ටී එක ඇදල දානව....

ටික කාලෙකට පස්සෙ ඔය චර්යා රටාව පොඩි හේතුවක් නිසා ටිකක් වෙනස් වුණා... අපි තුන්දෙනා පටන් ගත්ත කැට තුනකට සල්ලි එකතු කරන්න.... ඒ දවස්වල අපේ තාත්ත අපි ඉස්කෝලෙ යනකොට රු. 5ක් හෙම ඉල්ලුවොත් රු.10ක්ම අතට දෙනව... ඒ උනාට ඔය ඔක්කොම අපට වියදම් උනේ නෑ.... ඉතින් හවසට ගෙදර ආවම ඉතුරු සල්ලි ටික අම්ම අතට දෙනකොට එයා කිව්ව ඒ සල්ලි ටික ඉතුරු කරගන්න කියලා මොකක හරි දාල.... ඒකෙන් තමයි කැට සෙල්ලම පටන් ගත්තෙ.... කැට වලට සල්ලි එකතු කරන්න පටන් ගත්තට පස්සෙ අවුරුද්ද අන්තිමට අපි ඒව කඩල සල්ලි අරගෙන එක එක බඩු ගත්ත.... මං ඒ සල්ලි වලින් කැසට් රෙකෝඩර්, මික්සර්, රයිස් කුකර් පවා අරගත්ත.... ඒ රයිස් කුකර් එක ඇරෙන්න අනිත් බඩු නම් මේ මෑතක් වෙනතුරුම අපේ මහ ගෙදර තිබ්බ..... ලොකු නංගිත් එයාගෙ සල්ලි වලින් මොන මොනවාදෝ ගත්ත කියල මතකයි....හැබැයි චූටි නංගි නෙවේ එයාගෙ සල්ලි ටික හෙල්ලුවෙ.... ඔය අස්සෙ ඒ දවස්වල මාරු සල්ලි ඕන උනාම අම්මයි තාත්තයි සල්ලි කොළ අපට දීල කාසි ඉල්ල ගන්නව.... රු.8ක මාරු සල්ලි වලට රු.10ක කොළයක් ලැබෙනව පොළියත් එක්කම... සමහරදාට තාත්ත හරි අම්ම හරි අතේ සල්ලි නැති උනාම ඕව පිල්ලි ගහන දවසුත් තිබ්බ.... හැබැයි එහෙම උනාම පොළියත් එක්කම තමයි ආපහු ලැබෙන්නෙ.... වංචාවක් කරන්න බෑ ඕක අපි නිතර ගණන් කරන හින්දා..... පොළී දෙන වැඩේ පාඩු හින්දා වැඩිය දවස්වලට මේ දෙන්න කරන්නෙ අපි සල්ලි අඩු බව දැනගන්න කලින් හෙමීට ආපහු කැටේට දානව.... ඒ උනාට අමතක වෙන දවසුත් තිබ්බ.... ඉතින් අයිතිකාරය දැනගත්තු වෙලාවට ජූලි හතයි....පොළවෙ හැපි හැපී අඬන්නෙ... ඉතින් ඔය දවස්වල අර බෙර හතක් කණ ළඟ ගැහුවත් අවදි වෙන්නෙ නැති චූටි නංගි එයාගෙ කැටේ හොලවනව ඇහුනු ගමන් මොන නින්දෙ හිටියත් පටාස් ගාල නැගිටිනව.... ඉතින් අපට එයාව ඇහැරවන්න ඕන උනාම අපි කළේ ඕක හොලවපු එකයි.... ටිං ගාල නැගිටල එන්නෙ.... අනේ උන්දට නින්දක් නෑ ඒ දවස්වල.... සල්ලි මල්ල පරෙස්සං කරන්න ගිහිල්ල....

ඔන්න ඉතින් දවසක් අපෙ අම්ම වෙනදා අපෙන් හොරෙන් ගන්නව වගේ මෙයා ගෙදර නැති අතරෙ උන්දගෙ කැටේට බැහැල.... කරුමෙට ගෑණි දැනගන්න කලින් අම්මට ඒක ආපහු දාන්න බැරිවෙලා.... අලේ ගෑණි හොටු පෙරාගෙන විලාප දි දී අඬන්න තියාගත්තෙ නැතැයි.... තාත්ත ගෙදර හිටියෙ නැති නිසා අම්ම ටොං පචයක් ගැහුව තාත්තයි අරගෙන තියෙන්නෙ, ගෙදර ආවම ඉල්ලල දෙන්නංය කියල.... මෙන්න ඒ ගමන ගෑණි අඬනව 'තාත්ත... පෝත්ත...පීත්ත...චීත්ත...' කිය කියා.. මමයි ලොකු නංගියි ඕකට හිනා වෙනකොට ළඟ හිටපු අම්මටත් හිනා ගියා.... ඒතකොට අම්මත් එක්ක තරහ ගිය පාර මුන්ද කියනවා 'අම්ම...බුම්ම...පිම්ම...චිම්ම...' කියල... අපට තවත් හිනා ඒක අහල.... අන්තිමට අඬල අඬල ගෑණි එයාගෙ කාමරේට ගිහින් දොර වහගත්ත.... අම්මත් ඉතින් එයාට එහෙමම ඉන්න ඇරියා එයාටම ඇතිවෙලා එළියට එන්නෙ නැතැයි කියල හිතල...

ඊට පස්සෙ අම්මයි මමයි ලොකු නංගියි සාලෙට වෙලා කයිය ගහගෙන ඉඳලා තේ ටිකක් හදමු කියාගෙන අම්මා කුස්සියට ගියා.... ඒ කාලෙ අපේ ගෙදර තිබුණෙ දර කුස්සියක්.... ඔහොම කුස්සිවල උයන වළං ගැන එහෙම කවුරුත් දන්නව ඇතිනෙ... දැලි බැඳිලා කට්ට කළු පාට වෙච්චා.... අපේ ඔය උයන්න ගන්න වළං ටික සෝදල වේලලා ආපහු නවලා තියන්නෙ පෝරණුව උඩම එක කොණක.... ඒ වගේම තමයි බිඳිච්චි වළංනුත් මොන හේතුවක් නිසා හරි නිකම්ම කුණු ගොඩට විසික්ක කළේ නෑ ඒ දවස්වල..... බිඳුනා කිව්වට කෑලි වෙන් වෙච්චි ඒව නෙවේ.... හිල් වෙච්චි ඒවයි, ඔය ඉරක් හෙම ගියපුවයි... ඒවා අපේ ගෙයි පිටිපස්සෙ තිබුණු පස් කණ්ඩිය උඩ තමයි නවල තිබුණෙ.... මං දන්නෑ ඇත්තටම එහෙම කළේ ඇයි කියල.... ඉතින් ඔන්න මොහොතකින් තේ හදන්න කියල කුස්සියට ගියපු අම්ම කෑගහනව ඇහුන 'පුතේ... මෙහෙ එන්න බඩුවක් පෙන්නන්න...' කියල...
අපි දෙන්නත් දුවගෙන ගියා කුස්සියට.... අපි දැක්කෙ හිනාව පිපිරි පිපිරි තිබ්බ අම්මගෙ මූණ....  අනේ අර පෝරණුව උඩ නවලා තිබුණු වළං ඔක්කොම ඒවයෙ පතුලෙ සුදු පාට රටහුණු වලින් ගරා යක් මූණු ඇඳලා.... ඒ මදිවට කුස්සියේ බිම ඒ වළං තියෙන පැත්තට ඊතලයක් ගහල ලියල තියෙනව 'අම්මාගේ මූණ' කියල....
ඒක දැකලා අපි ඔක්කොම පණ යනකම් හිනා වුනා....

පස්සෙ අම්ම තේ එකකුත් හදල චූටි නංගි කොහෙද කියල බැලුවම මෙයා ඉන්නව පිළිකන්නෙ පේමන්ට් එක උඩින් වාඩිවෙලා බුම්මගෙන... අනේ ඉතින් අම්ම එයාගෙ තේ එකත් අරන්  ඒ පැත්තෙන් එළියට බැස්ස 'මෙන්න දරුවටත් තේ එකක්..' කියාගෙන.... ඒක නංගිගෙ අතට දීල ඔළුව උස්සල බලපු අම්මට හිනා ගිය පාර අනිත් අතේ තිබ්බ අම්මගෙ තේ කෝප්පෙත් බිමට වැටිල 'සලාං...' ගාල කුඩුවෙලා ගියා... අනේ මෙන්න අර කණ්ඩිය උඩ නවල තිබ්බ බිඳිච්චි වළං ටිකෙත් මෙයා අම්මගෙ මූණ ඇඳල යකෙක් වගේ....

එදා හැන්දෑවෙ තාත්ත ගෙදර ආවම අම්ම ඕක පෙන්නුව තාත්තට.... හයියෙන් හිනා වෙච්චි තාත්ත කියනව 'මගෙ පුතාට විතරයි ඕක තේරිලා තියෙන්නෙ ...' කියලා.... මොකට කිව්වද කියල හිතෙන්නැති අම්මට....