ර්ර්..රාජ්ජ ෂඟ බෝ හිෂ දී දුගියාට්ඨා....

www.123rf.com/clipart

"මචං, අරූට හොඳටම වැඩියි. පොඩ්ඩක් ගාඩ් එක දීගෙන හිටපං, උඹට පුළුවන් නම්. මං බිසී බං අර පැත්තෙ."
"හරි, උඹ බය නැතුව උඹේ වැඩේ කරගෙන පලයං. මං බලා ගන්නම්."

මේ දෙබස හුවමාරු උනේ ඊයෙ පෙරේදා අපේ අයගෙ අවුරුද්ද අවසාන පාටියකදි, මනූයි සංවිධායක මණ්ඩලයෙ හිටිය එයාගෙ යාළුවෙකුගෙයි අතරෙ. මනූ සෝෂල් ඩ්‍රින්කර් කෙනෙක් උනාට කොහේදි බිව්වත් එයා ඒක කරන්නෙ ගානට, ආපහු ගෙදර යන්න වෙන්නෙ වාහනේ එලවගෙන කියන එකත් මතක තියාගෙන. ඒ නිසා මේ වගේ බොඩි ගාඩ් කොන්තරාත්තු කට්ටිය එයාට බය නැතුව දීලා යනවා පියවි සිහියෙන් ඉන්න නිසාත්, ඒ වගේ දෙයක් බාර ගත්තම අන්තිමේ දක්වාම වැඩේ වගකීමක් ඇතුව කරන නිසාත්. අපේ දුවලා දෙන්නා, එයාලගෙ යාළුවොත් එක්ක බරට කතා බහ. අපේ මේසෙ හිටියෙ මනූයි, මමයි විතරයි. කට්ටියට කන්න වගේම බොන්නත් තිබුනා ඇතිවෙලා නැති වෙන්නම. ඉතින් සමහරු නැති වෙන්නම බීලා. මං ඒ වගේ තැන්වලදි බලාගෙන ඉන්නෙ සමහර පිරිමි වෙරි මත පිටින් දාලා කරන, පියවි සිහියෙන් කරන්න බැරි, එහෙම කරනකොට අනිත් අය ඉවසන් ඉන්නෙ නැති වැඩ දිහා. වෙරි මතේ පිටින් දාලා කෙරුවම, කට්ටිය කියන්නෙ "ඌ බීලා හිටියෙ. සිහියක් පතක් නැතුව කරන දේවල්," කියලනෙ. එහෙම වෙලාවට කරන ඕනම බලු වැඩකට සමාව දෙන්නෙ "ඌ බීලනෙ හිටියෙ," කියන වාක්‍යයෙන්.

මං මේ කියන උඩ දෙබස ඇතිවුනේ මෙහේ බොහොම වැදගත් රස්සාවක් කරන, ඒ වගේම වැදගත් රස්සාවක් කරන නෝනාත්, පුංචි දරුවො දෙන්නාත් එක්ක පාටියට ඇවිත් තිබුණු තරුණ මහත්තයෙක් ගැන. මේක එයාගෙ හැසිරීම ගැන අපි දැක්ක පළවෙනි වතාව නෙවේ. බිව්වොත් මිනිහා හැමදාම මෙහෙමයි. ඒ එක්කම කියන්න ඕන, මිනිහා නොබී ඉන්න වෙලාවලදි මං දැකපු දෙයක් තමයි, මේ මනුස්සයා අපි සාමාන්‍යයෙන් කියන විදියට කිව්වොත් ටිකක් පැණි හලන ඇඹල ගණයේ හාදයෙක් කියන එක. මේ වගේ පාටි වලට ගියාම මං දැකලා තියෙනවා පොර සමහර ඇහැට කණට පේන්න ඉන්න ගෑණුන්ගෙ ඇඟටම ගොඩ වෙනවා. ඒ අයත් විවාහක වගේම තමුන්ගෙ මහත්තුරු එක්ක ඇවිත් ඉන්න අය.

ඒ වෙනකොට මේ හාදයා මේසයක් උඩ තියලා තිබුනු මල් වාස් එකක දාලා තිබ්බ මල් ටික අතට අරගෙන, අනිත් අයගෙ ඇඟවල් වලට ඒකෙන් සැරින් සැරේ පහර දෙමින් සංගීත කණ්ඩායමේ වාදනයට නටනවා, කපුවා පරල වෙලා වගේ. මං පොඩ්ඩක් බෙල්ල දාලා බැලුවා එයාගෙ නෝනා හිටිය දිහා. ඒ මනුස්සයා තව ගෑණු කෙනෙක් එක්ක කතා කර, කර හිටියට එයාගෙ ඇස් දෙක තිබුනෙ තමුන්ගෙ මහත්තයා දිහා. දරු පැටව් දෙන්නත් අම්මා ලඟින් වාඩිවෙලා බලන් ඉන්නවා. සිංදුව නැවතුනාට පස්සෙ මිනිහා අර මල් මිටියත් අරගෙන ඒ ළඟම මේසෙක තමුන්ගෙ හිතවතියක් එක්ක කතා බහේ යෙදිලා හිටිය, ලස්සන, විවාහක නෝනා කෙනෙක් ළඟට ගිහින්, එතන තිබුනු එයාගෙ මහත්තයා වාඩි වෙලා හිටිය පුටුවෙන් වාඩි වුනා. ඒ නෝනගෙ මහත්තයා ඒ වෙද්දි වෙන තැනකට ගිහින්. මං කලිනුත් දැකලා තියෙනවා මේ ලස්සන නෝනට මිනිහ බැල්ම දාගෙන ඉන්නවා. මෙන්න බෝලේ ඒ ගමන මේ මිනිහා එක අතක් අර නෝනගෙ කර වටේට දාලා, අනිත් අතේ තිබුනු මල් ටික එයාගෙ මූණෙ අතුල්ලන ගමන් සිංදුවක් කියනවා, "ර්රුචි ල්ලාලනීඊඊ අහන්න.... එක ප්පාර මා මර්රන්න..." ඒ මනුස්සයා එහාට මෙහාට නැවෙනවා මේකාගෙන් බේරෙන්න. එයාත් එක්ක කතා කර, කර හිටිය අනිත් ගෑණු කෙනා කටත් ඇරගෙන පුදුමයෙන් බලන් ඉන්නවා.

මං මනූව තල්ලු කළා, "යන්න අනේ. අර මිනිහව අහකට ඇදලා ගන්න. නැත්නම් මහා විනාසයක් තමයි වෙන්නෙ එයාගෙ මහත්තයා ආවොත්. පාටි වාටි ඔක්කොම ඉවරයි."

මනූ ඒ පැත්තට යද්දි මං වටපිට බැලුවෙ ඒ මහත්තයා කොහේද ඉන්නෙ කියලා බලන්න. මට සොයා ගන්න බැරි වුනා. මනූ එතැනට යද්දි තවත් එයාගෙ යාළුවෙකුත් ඇවිත් දෙන්නා එක්ක එකතු වෙලා මිනිහව නැගිට්ටලා අරගෙන ආපහු කට්ටිය නට, නටා හිටපු තැනටම තල්ලු කළා.

මනූ ආපහු ඇවිත් මං හිටිය තැනින් වාඩිවුනා විතරයි, ඒ මනුස්සයාගෙ නෝනා දරුවො දෙන්නත් එක්ක අපි ළඟට ආවා. "අනේ අය්යෙ, මං දරුවො දෙන්නත් එක්ක ගෙදර යනවා. ඔයාට පුළුවන් නම් අපේ එක්කෙනාව ගෙදරට ගෙනත් දානවද? ලොකුම ලොකු උදව්වක්," එයා මනූගෙන් ඇහුවෙ අත් දෙකම එකතු කරලා. මට හරිම දුක හිතුනා. ඒ නෝනට ඇත්තටම එතන රෙද්දක් ඇඳගෙන තව දුරටත් රැඳිලා ඉන්න පුළුවන්කමක් තිබ්බෙ නෑ අර මිනිහා කරන විකාර වැඩ හින්දා. මිනිහා ඒ වෙනකොට නට, නටා හිටිය ගෑණුන්ගෙ අත් අල්ලගෙන හෙන විකාරයක්. මනූ ඒකට පොරොන්දු උනාට පස්සෙ එයා දරු පැටව් දෙන්නත් එක්ක යන්න ගියා මිනිහට කියන්නෙවත් නැතුව.

රෑ වෙනකොට පාටියට ඇවිත් හිටිය අය එකා දෙන්නා ආපහු යන්න පටන් ගත්තා. පොඩි දෙන්නගෙ යාළුවොත් ගිය නිසා ඒ දෙන්නත් අපි ළඟින් වාඩිවෙලා හිටියෙ බාගෙට නිදිමතේ. මටත් වුවමනාව තිබ්බා ගෙදර යන්න. ඒ උනාට දැන් අර පිස්සව එයාගෙ ගෙදරට දාලානෙ යන්න වෙන්නෙ. ඒ වෙනකොට මිනිහගෙ අතේ මල් මිටිය තිබුනෙ නෑ. ඇඳගෙන හිටිය කමීසෙත් කලිසමේ බෙල්ට් එකෙන් එළියට ඇවිත්, කොණ්ඩෙත් අවුල්වෙලා. මිනිහගෙ උත්සාහය කට්ටියත් එක්ක වාද වලට පැටලෙන්න. ඒකට කවුරුවත් අනුග්‍රාහකයෙක් මුණ ගැහුනෙ නැති නිසා මනූ හැදුවෙ මිනිහව එළියට අරන් ගිහින් කාරෙකට දාගන්න. ඔන්න යාන්තම් පොරව තල්ලු කරගෙන එළියට ගියා. අපිත් ඒ පස්සෙන් ගියා. ඒ වෙනකොට ගොඩ දෙනෙක් වාහනවලට නැගලා ගෙවල් වලට යන්න පිටත් වෙමින් හිටිය නිසා, ලොකුම අභියෝගය උනේ මිනිහව එයින් එකකට යට නොවී තියා ගන්න එක. මනූ හිටියෙ මිනිහගෙ අතින් තදට අල්ලාගෙන. මෙන්න අර වාහන නවත්වන තැන මැදට ගියාට පස්සෙ මිනිහා කෑ ගහනවා, "මට චූ බරයි, යකෝ," කියලා. මිනිහා සැනෙන් නැවතිලා කලිසම ගලවනවා. මං පොඩි දෙන්නව ආපහු හරවගෙන හෝල් එක තියෙන තැනට ආපහු ගියා. මං දැක්කා මනූ සෑහෙන සටනක් දීලා මිනිහව ඇදගෙන පාක් එකේ අඳුරු තැනකට යනවා.

ටික වෙලාවකින් දෙන්නම ආපහු මතුවුනා. මං දරුවො දෙන්නත් එක්ක අපේ කාර් එක තිබුනු තැනට ගියා. එතැනට අල්ලපු බේ එකේ නවත්තලා තිබ්බ වාහනයකුත් යන්න හදනවා. අඳුනන කට්ටියක්. පොඩි ළමයි වගයකුත් හිටියා පිටිපස්සෙ. ඒ දරුවො මේ මනුස්සයාව දන්නවා. ඒ එක පිරිමි දරුවෙක් ජනේලෙ වීදුරුව පහත් කරලා මෙයාට කිව්වා, "අන්කල්, අපි යනවා," කියලා.

"ආ, කොහොමද පුතාලා? හොඳට ඉගෙන ගන්නව නේද උඹලා?"

කවුරුවත් සද්ද නෑ. අර පොඩි දරුවගෙ මූණෙ තිබ්බ හිනාව මැකිලා ගියා.

"උඹලා හොඳට ඉගෙන ගත්තෙ නැතොත් හෙම, ගහනවා කණ පැලෙන්න," මේ බූරුවා කිව්වෙ කම්මුලට ගහන්න වගේ අතකුත් හදාගෙන අර දරුවා දිහාට යන ගමන්. බය වෙච්ච පාර එයා ඉක්මනට වීදුරුව උඩට දා ගත්තා. වාහනේ දොර අරින්න ගිය මනූ, ආපහු ඇවිත් මිනිහව පස්සට ඇදලා ගත්තා.

"මියුරු, ඔයා දරුවො දෙන්නත් එක්ක ආපහු හෝල් එකට යන්න. එතන තවම කට්ටිය ඉන්නවා. වැඩි වෙලාවක් යන්නෙ නෑ. මං මෙයාව දාලම එන්නම්," කියූ මනූ අපි ආපහු හෝල් එකට යනකම් ඉඳලා, අර මිනිහවත් බොහොම අමාරුවෙන් වාහනේට දාගෙන එයාගෙ ගෙදර එක්කන් ගියා. ඒ සිදුවීමට පස්සෙ තවත් උත්සව අවස්ථා කිහිපයකදි අපි ආපහු මුණ ගැහුනත් අර පිස්සු නටපු මනුස්සයගෙ නෝනාවත් දරුවොන්වත් ඒ කිසිම එකකට සහභාගි උනේ නෑ. මිනිහා ආවෙ තනියම. ඒ වගේම අර කරේ අත දාගත්තු නෝනගෙ මහත්තයයි මේ මනුස්සයයි අතරෙ තිබුනු හිතවත්කමත් ඒකෙන් පළුදුවෙලා ගියා.

මට මේ කතාව ලියන්නම හිතුනෙ මේ කාලෙ තියෙන උත්සව වලට සහභාගිවෙලා කන්න බොන්න විනෝද වෙන්න හැමෝම කැමති හින්දත් මේ වගේ දර්ශන අඩු වැඩි වශයෙන් බොහෝ අවස්ථාවල දැක ගන්න ලැබෙන හින්දත්. පැය කිහිපයක බීමත් කමත් , ඩෙනා නැටිල්ලත් හින්දා තමුන්ගෙ ආත්ම ගෞරවයත්, තමුන්ගෙ නෝනගෙ ගෞරවයත්, යාළුකමුත් නැති කරගෙන මොනවටද? විශේෂයෙන්ම පවුල් පිටින් සහභාගිවෙන උත්සව වලදි සීමාවක් ඇතුව හැමදේම සිද්ද වෙනවා නම් කාටවත් කරදරයක් නෑ. යාළුවො විතරක් එකතුවෙලා බොනකොට වෙන දෙයක් ඉතින් තම තමුන් අතරෙ. බීමත්කම බොහොම කෙටි කාලයයි තියෙන්නෙ. ඒ උනාට ඒ කෙටි කාලය ඇතුලතදි තමුන් හැසිරෙන විදියෙ ප්‍රතිඵල දීර්ඝ කාලීනව තමුන්ටම අත්විඳින්න ලැබෙනවා. ඒකෙන් වෙන්නෙ තමුන්ට අනිත් මිනිස්සු අතරෙ තිබුනු ගෞරවයයි පිළිගැනීමයි නැතිවෙලා, තමුන්ව බීගත්තම අමනුස්සයෙක් වගේ හැසිරෙන කෙනෙක්, මහ බේබද්දෙක් කියලා හංවඩු ගැහෙන එකයි. ඒ නිසා පුළුවන් තරම් උත්සාහ කරන්න උත්සව සතුට අත් විඳින්න, අනිත් අයට කරදරයක් නොවෙන විදියට. ඒ වගේම බිව්වායින් පස්සෙ වාහනයක් එලවන්න සිද්ද වෙනවා නම් ආරක්ෂාව ගැනත් හිතන්න. අර මනුස්සයා හින්දා කී දෙනෙක් නම් අපහසුතාවයට පත්වුනාද කියලා හිතනකොට, මේ කාලයත් එක්ක මට මේක ලියන්නම හිතුනා. 

එහෙනම් සියළුම දෙනාට ප්‍රීතිමත් නත්තලක් වගේම, 2019 අවුරුද්ද  සෞභාග්‍යයෙන් පිරි වාසනාවන්ත නව වසරක් වේවා කියලා මුළු හදවතින්ම ප්‍රාර්ථනා කරනවා! ඒ වගේම සෑහෙන කාලයක් බ්ලොග් ලිය ලියා ඉඳලා ඒවා අතහැරලා දාලා ඉන්න සියළුම දෙනාට ආපහු ඇවිත් ලියන්න පටන් ගන්න අළුත් අවුරුද්දේ සිත් පහල වේවා! බ්ලොග් කියවන අයට, ලියන අය තව තවත් දිරිමත් කරලා වචනයක් ලියන්න සිත් පහළ වේවා! තමුන්ගෙ බ්ලොග් කියවලා හොරෙන් යන්නෙ නැතුව, ලියපු එකට ගෞරවයක් විදියට කමෙන්ට් දාන කිහිප දෙනා වෙනුවෙන් වචනයක්වත් ලියන්න බ්ලොග් ලියන ඇත්තන්ටත් සිත් පහළ වේවා!