මනමාලයා......



මම ලොකු ඉස්කෝලෙ ගිය කාලෙ අපේ පාසැලෙ ඉඩ කඩ මදි ප්‍රශ්නයක් නිසා සමහර පන්ති පැවැත්තුවෙ හවස් වරුවෙ.... ඕකට අහු උනේ 6, 7 පන්තිවල උන්.... ඒ කියන්නෙ 6 ශ්‍රේණියේ (වසරවල් ආවෙ පස්සෙනේ.. ) සමාන්තර පන්ති දොළහකත් 7 ශ්‍රේණියේ සමාන්තර පන්ති දහයකත් ළමයි.... ඔය කාලෙ අපි ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ගෙදර එන වෙලාවට තමයි ලොකු පන්තිවල ළමයි ටියුෂන් එහෙම ඉවරවෙලා ගෙදර යන්නෙ.... ඉතින් පැණියෙ යන අයියලගෙන් කිසිම අඩුපාඩුවක් තිබුණෙ නෑ අපිට...

ඔය දවස්වල මගේ පොඩි කරුමයක් තිබුණා ඔය කොහේ හරි යන වසංගත ඔළුවට පාත්වෙන විදියේ.... මොනතරම් ලස්සන යාළුවො මගේ වටේ හිටියත් කොහෙන් හරි කැරකිලා ඔය මනමාල අප්පුවෙක් දෙන්නෙක් වැටෙනවාමයි මගේ පිටිපස්සෙ.... ඒ දවස්වල ඔය වැඩේට මං හරිම බයයි... අපේ ඉස්කෝලෙ හිටිය ගුරුවරු වැඩි දෙනෙක් අපේ අම්මත් එක්ක එකට වැඩ කරපු අය... තවත් සමහරු තාත්තා රාජකාරි කරපු ආයතනයෙදි තාත්තගෙන් උදපදව් අරගත්තු අය.... ඉතින් මං පොඩි හරි වැරැද්දක් කළොත් හැරෙන තැපෑලෙන් ගෙදරට ආරංචි වෙනවා.... ඒ විතරක් නෙවෙයි... ඔය පොඩි කාලෙම මට මෙහෙමත් හිතුනා... මං තමයි අපේ ගෙදර වැඩිමල්ම එකී... ඉන්නෙත් නංගිලා දෙන්නෙක්.... උන් දෙන්න හැදෙන්නෙ මං දිහා බලාගෙන... ඒ නිසා මං උන්ට ආදර්ශමත් වෙන්න ඕන කියලා... (උන් මාව ආදුරුසෙට ගත්තු හැටි පස්සෙ එළිවෙයි....) අනිත් දේ තමයි මට හිතුනා ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ මං කොල්ලෙක් එක්ක යාළු උනොත් අපේ අම්ම කොහොමද ඉස්කෝලෙ ගිහින් ළමයින්ට අවවාද කරන්නෙ කියලා.... බොරුවට නෙවෙයි සිරාවටම මට ඔහොම හිතුනා... ඉතින් මං කළේ ඒ පස්සෙන් එන එකෙක්වත් තුට්ටුවකට මායිම් නොකරපු එක.... බොරු අහංකාරකමක් මවාගෙන පෙනේ පුප්පගෙන තමයි හිටියෙ.... ඉතින් ඕකම කොල්ලන්ට හෙන චැලේන්ජ් එකක් වෙන්නැති ඒ කාලෙ... ඒ වගේ කෙල්ලො දාගන්න එක හෙන ආතල් කියලා පස්සෙ කිව්වෙත් කොල්ලෙක්මයි කැම්පස් එකේදි, ඌට ඕක ආරංචි වෙලා.... සික් ඉතරක්... ඕක දන්නෙ පස්සෙදිනෙ....

ඉතින් ඔන්න හයේ පන්තියෙ දෙවෙනි වාරෙ වෙනකොටම එකෙක් වැටුනා මගේ පස්සෙන්.... ඌ මොන ඉස්කෝලෙක එකෙක්ද කියලවත් මං දැනගෙන හිටියෙ නෑ.... හැබැයි මුන්දගෙන් මට වැඩි කරදරයක් තිබුණෙත් නෑ.... මිනිහ නිස්සද්ද මනමාලයෙක්... තිබුණු එකම කරදරේ මං කොහෙද යාළුවොත් එක්ක යන්නෙ, මූ මටත් කලින් එතැන.... (අපේ එකෙක්ම ඔත්තු සපයලා කියල පස්සෙ ආරංචි උනා....) ඉතින් ඔහොම යනකොට දවසක් මං ගියා අපේ අම්මත් එක්ක දත් දොස්තර ළඟට.... ඒ දවස්වල හැම මාස 6 කටම සැරයක් මං මගේ දත් සැට් එක චෙක් කොරවගන්නවා..... අපේ දත් දොස්තර මහත්තයට හෙන පෝලිමක් තියෙනවා හැමදාම.... ඉක්මනට වැඩේ කොරවගෙන එන්න ඕන නම් පට්ට පාන්දරින් යන්න ඕන.... එහෙම නැත්නම් ඒ කිට්ටුව කෙනෙකුට කියලා මුල නොම්මරයක් අරගන්නවා ගන්න ඕන.... අපේ වෙලාවෙ හොඳකමට එතැන වැඩ කොරපු ගෝලයා අපේ අම්මගෙත් ගෝලයෙක්... (ගුරුකමේ වාසිය... කොහේ ගියත් ඒ දවස්වල අම්මගෙන් ඉගෙන ගත්තු කෙනෙක් මුණගැහෙනවා...) ඉතින් මිනිහට කලින් දවසෙ කෝල් එකක් දීලා කිව්වාම එයා මුල හරියෙන් නොම්මරයක් අරන් තියලා කීයට විතර ආවාම ඇතිද කියලා තාත්තගෙ ඔෆිස් එකට කෝල් කරලා කියනවා....

ඔන්න ඉතින් මේ කියන දවසෙත් ඔය විදියට නොම්මරයකුත් වෙන් කොරගෙන අපි ගියා දත් සැට් එකේ වැඩේට.... ගෝලයාත් ඇවිත් නොම්මරේ හිමීට අම්මගෙ අතට පාස් කොළා... සෙනග කට කපලා.... ටික වෙලාවකින් ගෝලයාත් බබා වගේ අපේ නොම්මරේ කතා කළා... ඇතුලට ගිහින් බලනකොට එදා කවදාවත් නැතිව දත් දොස්තරලා දෙන්නයි..... බිත්තිය අයිනට වෙන්න දොර පැත්තට මූණ දාලා තිබුණු පුටුවෙ ඒ වෙනකොටත් එකෙක් බාවලා, ඒකා කටත් ඇරන් ඉන්නවා.... අනිත් පුටුවෙ ඒ පැත්තට හැරිලා මං.... දැන් මේ අර අනිත් පුටුවෙ ඉන්න එකාගෙ අම්මද කොහෙද හෙන කඩු හරඹයක් දොස්තරත් එක්ක.... පුත්තරය ගැන බොහොම කළකිරීමෙන් කතා කරනව, කියන දේ අහන්නෙ නෑ කියල.... ඒ කියපු විදියට මේ යකා ගෙදරට හොරෙන් දඬු මොණරෙ යන්න ගිහිල්ලා ඇක්සිඩන්ට් වෙලා දත් ටික කඩාගෙන.... ඒ ටික ඇහෙනකොට මං හොඳට බැලුවා අර ඇරගෙන උන්නු කට දිහා... උඩු ඇන්දෙ දත් හතරක්ම චක බ්ලාස්... යටි ඇන්දෙත් දෙකක් විතර මිසිං , පෙනුනු විදියට....මං එහෙම ඔළුව හරවලා බලනකොට උන්දත් බැලුව මං දිහා ඇස් දෙක කරකවලා... එතකොට මාත් හොඳට බැලුවා කවුද මේ ලොම්බා කියලා.... අඩේ මනමාලයා...!! මූ දත් දොස්තර ළඟටත් ඇවිත් මට කලින්....

මට දැන් හිනා යනවා හෝ ගාලා... දොස්තර කට අරින්න කිව්වාමත් හිනා යනව... බැරි තැන දොස්තර මහත්තයත් අහනව මොකද හිනා වෙන්නෙ කියල.... මට පේනව දැන් අරුන්ද කර කියාගන්න දෙයක් නැතිවයි ඉන්නෙ කියල.... උන්දට වහ කන්න හිතෙන්නැති....අපේ අම්මත් දන්නෙම නෑ හිනාවෙන්න... මං හිනාවෙනකොට අම්මත් හිනා වෙනව සාරි පොටෙන් කට වහගෙන....  අන්තිමට බොහොම අමාරුවෙන් හිනාව පාලනය කරගෙන මගේ වැඩේ කරගෙන එළියට ආව දොස්තරට මල පනින්න කලින්... මොනව හරි කිව්වොත් හෙම තදවෙලා මටත් නෝන්ඩියනෙ....මනමාලය එතකොටත් ඇතුලෙ.... දොස්තර මහත්තය පොරට දත් දාන්න හදනව....

එදායින් පස්සෙ නම් මං ආයෙ කවදාවත් ඒ ළමයව දැක්කෙ නෑ.... දැන් නම් පව් කියලා හිතෙනව....