නම් තියපු හැටි......

මං පොඩි කාලෙ අපේ ගෙවල් පැත්තෙ හිටිය මගේ යාළුවො හැමෝටම වගේ එයාලගෙ දෙමව්පියො තියපු නිත්‍යානුකූල නමට අමතරව ගෙදරට කියන තවත් නමක් තිබුන.... අර මං කලින් කියපු රාළහාමිට වගේ... සමහරුන්ගෙ නම් ඉතින් සබාවක කිව්වොත් වෙන්නෙ අර රාළහාමිට වෙච්චි දේම තමයි....

මගේ පොඩි කාලෙ හිටපු හොඳම යාළුව එයාලගෙ ගෙදර එකම ගෑනු ළමය... ඉතින් එයාලගෙ අම්මයි තාත්තයි එයාට කිව්වෙ 'දූ' කියල.... පස්සෙ පස්සෙ එයාගෙ අයියල දෙන්නත් එයාට කතා කළේ 'දුවේ' කියල... ටික කාලෙකට පස්සෙ එයාගෙ මල්ලිත් මෙන්න කියනව 'දූ' කියල... ඉතින් මං මොකටද නිකං ඉන්නෙ.... ඇරියෙ නෑ මමත් කිව්ව 'දූ' කියල....දැන් ඔන්න අහල පහල අයත් 'දූ' කියනව හරියට ලෝකෙ ඉන්න එකම දූ මෙයා වගේ.... ඔන්න එපාර පොඩි උනුත් කියන්නගත්ත 'දූ අක්ක' කියල... ඒකම ආපිට හැරිලා දැන් මුළු පවුලම හඳුන්වන්න ගත්තා ඒ නමින්.... දූලගෙ ගෙදර, දූලගෙ අම්ම, දූලගෙ තාත්ත, දූලගෙ අයිය...ඔය වගේ... ඉතින් අපි ඉස්සෙල්ලම ඉස්කෝලෙ යනකොට අපි දෙන්නම වැටුනෙ එකම පන්තියට... ඒ නිසා පවුල් දෙකේම අය මට බොහොම ආදරයෙන් කිව්ව ඉස්කෝලෙ ගිහින් ඒ නම කියන්න එපා... එයාගෙ ඇත්ත නම වෙච්චි රශ්මි කියල කියන්න කියලා.... මොන.... ඉස්කෝලෙ ගිහිනුත් කිව්වෙ නැතැයි දූ කියල... හොඳ වෙලාවට එකේ පන්තියෙ වෙන දේවල් එකේ පන්තියෙම නතර වෙන නිසා ඒක වැඩි දුරක් ගියේ නැහැ... කොහොම හරි ඒ නම මං කියන එක නතර කෙරෙව්වෙ යාළුවගෙ අයියල දෙන්න.... මං එයාලගෙ ගෙදර ගිහින් 'කෝ දූ..?' කියල අහනකොට එයාල මට අඩිරූල (කෝදුව ) පෙන්නන්න පටන් ගත්ත.... නෝන්ඩිය නිසාම ඔන්න ඒකෙන් ඒ වැඩේ නතර උනා... ඒ උනාට අදටත් ගමේ අයට එයා 'දූ'... අළුත් පරම්පරාව කියන්නෙ 'දූ ඇන්ටි' කියල...

අපේ ගෙදර ඇති කරපු බල්ලො දෙන්නගෙ බලු පොතේ උන්ගෙ නමට අපි තාත්තගෙ වාසගමත් එකතු කරලයි තිබුනෙ... ඉතින් උන් දෙන්නගෙ නම් දෙක උනේ බුෂි විජේසිංහ, බ්‍රවුනි විජේසිංහ... ඒ දවස්වල අපි මුන්ට බෙහෙත් විදින්න ගෙනිච්චාම බලු දොස්තර මහත්තය පණ ඇරගෙන හිනාවෙනව ඕක දැකල....  අපේ ගෙදර පූසො දෙන්නෙකුත් හිටිය.... මේ දෙන්නගෙ ආච්චි කැලේ හැදුනෙ... උන්දට කිව්වෙ 'බැදි පූස' කියල... බැදි පූසගෙ දුව 'කණ්නඩි පූස'...උගෙ ඇස් දෙක වටේට කණ්නාඩියක් වගේ සළකුනක් තිබුනු නිසා තමයි ඒ නම වැටුනෙ.... කණ්නඩි පූසගෙ පුත්තු දෙන්න තමයි අපේ ගෙදර හිටියෙ.... ඒ දෙන්න 'පොඩි අප්පු' සහ 'පුංචි සිඤ්ඤො'... අපේ එහා ගෙදර අංකල් නම් එහේ බල්ලො දෙන්නට නම් තිබ්බෙ රේස් කොලේ බලල... උන් දෙන්න 'නසරානියා' සහ 'අබ්දුල්ලා'.... අපේ නංගිගෙ යාළුවගෙ ගෙදර පාරෙන් අහුලන් ආව බල්ලගෙ නම "ඇහින්දාස්"....

අපේ අත්තම්මලගෙ ගෙදර අවුරුදු ගාණක් හිටිය ගිරවියක්.... එයාගෙ නම 'හීන් හාමිනේ'... හීන් හාමිනේ හොඳට කතා කරනව.... ඔන්න දවසක් අත්තම්මා වන්දනා ගමනක් ගියා... ගෙදර හිටියෙ ඒ වෙනකොට ඉලන්දාරියෙක් වෙච්චි අපේ බාල මාමා... අත්තම්ම නැති දවස් ටිකේ මෙයා යාළුවො ටිකත් ගෙන්නගෙන රා බීල හෙම බජව් දදා තමයි ඉඳල තියෙන්නෙ.... අර යාළුවො ටිකත් වෙරි මරගාතෙ මොකද කළේ කියා දුන්න හීන් හාමිනේට හොඳ කුණුහරුප ටිකක්... අනේ ඉතින් අත්තම්ම වන්දනා ගමන ගිහින් සැදැහැ සිතින් ගෙට ගොඩ වෙනකොටම හීන් හාමිනේ එයාව පිළිගත්තෙ නැතැයි $#%&@! කියලා... ශ්‍රද්ධාව පැත්තකින් තියල අත්තම්ම හීන් හාමිනේව කැලේට ඇරල දුන්නලු බාල මාමට හොඳ කොහු මිටි පාරක්.....

සමහර ගෙවල්වල ඔක්කොම හැඳින්නුවෙ පවුලෙ වාසගමින්.... ගෙදර හිටිය සතාට පවා ඒක උරුමයි...තාත්ත ගමගෙ නම් ගමගෙ අන්කල්, ගමගෙ ඇන්ටි, ගමගෙ ලොකු අයිය, ගමගෙ අක්ක... ඔය වගේ... එකම නම තියෙන දෙන්නෙක් හිටියොත් වාසගම මුලට දාල තමයි හඳුන්වන්නෙ... 'ගමගෙ කුමාරි', 'සිරිපාල කුමාරි' වගේ....සමහර ගෙවල්වල ගෙදර බල්ලෙක් ඇතිකළා නම් බලු අයිතිකාරයගෙ නමම තමයි බල්ලටත්... අයිතිකාරය 'බිංදු' නම්, බල්ල 'බිංදුවා' විදියට.... අයාලෙ යන බල්ලන්ටත් නම් තිබ්බ.... රතු බැල්ලි, යකා මාක්, සුද්දා, පුංචා, කළුවා, මෙදේරියා, පුක රතු බල්ල (සභ්‍ය නම් නෑ තමා...සමාවෙන්නෝනෙ...ඒත් කතාව ඇත්ත..)... ඔය වගේ...

ඔය අස්සෙ අපේ ගෙවල් ළඟ හිටිය ජයසුන්දර කියල පවුලක්.... මේ ගෙදර හිටිය බල්ලෙකුයි, පූසෙකුයි.... උන් දෙන්නට කිව්වෙ ජයසුන්දර බල්ල, ජයසුන්දර පූස කියල....ඒ මදිවට හිටිය හරකෙකුයි, වැස්සියෙකුයි, වස්සෙකුයි... කියන්න ඕන නෑනෙ... උන්ට කිව්වෙ ජයසුන්දර හරකා, ජයසුන්දර වැස්සි, ජයසුන්දර වස්සා කියලා... අනේ කරුමෙට මේ ගෙදර සත්තු වත්තක්... බිත්තර ගන්න කුකුල් පවුලකුත් හිටියා... එවුන් ජයසුන්දර රතු කිකිළි, ජයසුන්දර සුදු කිකිළි... මේ කිකිළියො බලාගන්න මහා රජ කුකුළ් නාම්බෙකුත් හිටියා... උගේ නම ජයසුන්දර කුකුළා...!!